Блюмэнштрасэ - Аксана Данільчык

Скачать книгу

Вы стаіце насупраць мяне такі рэальны такі сапраўдны і даверліва гаворыце пра наступныя цяжкія але ўдарныя пяць гадоў хіба я магу Вас пакрыўдзіць

      хіба я магу сказаць што я не старшыня ніякай камісіі і нават ніколі не кідала за Вас белы шар

      але маё маленькае змаганне за родныя літары мае куды большы сэнс чым усё Вашае змаганне за ўладу

      бо ў гісторыі якая не мае ўмоўнага ладу але якую імкнуцца перапісаць зноў і зноў нішто не апраўдвае прабітых галоў

      а сумленне пакуль яшчэ ніхто не адмяняў

      «Жанчыны без вачэй і без голасу…»

      Жанчыны без вачэй і без голасу

      разыходзяцца па інстанцыях

      запаўняюць праўладныя калідоры

      і прылеглыя тэрыторыі

      забываюцца на ўласныя думкі

      і не маюць уласнай гісторыі…

      Нашто яна ім?

      Кожную раніцу па-над плошчамі

      уздымаецца шэры дымок

      прэзідэнты бягуць на працу

      варыцца кава

      Колькі вас

      без вачэй і без голасу

      ўціснутых у шэрыя сцены?

      Пакаленне змяняецца пакаленнем.

      Таму што сістэма шукае людзей сістэмы

      таму што сістэма стварае людзей сістэмы

      ___________________________________________

      Жанчыны без вачэй і без голасу

      разыходзяцца па інстанцыях

      запаўняюць праўладныя калідоры

      і прылеглыя тэрыторыі

      забываюцца на ўласныя думкі

      адмаўляюцца ад уласнай гісторыі…

      «нешта зламалася…»

      нешта зламалася

      такі bello y malo como Satán добра пастаўленым голасам спрабуе выказаць чужую волю наконт таго што робіць каштоўнасці адноснымі кампрамісы апраўданымі а ўсмешкі шчырымі а таксама пра перавагу таварна грашовых падыходаў да ўсякага роду стасункаў але гэтая воля ўжо непадуладная ніякім рацыянальным катэгорыям

      не думай што ты толькі назіральнік твае вочы злучаюцца з гэтай прасторай у мностве атамаў губляецца тваё цела і хтосьці спяшаецца туды дзе можна яшчэ паспець засведчыць момант твайго распаду

      нешта зламалася

      на плошчу дзе енчаць валацужкі далятае пах гуакамоле

      астурыяс адпачывае

      развітанне з Еўропай

      мост над Нямігай

      між адной амбасадай і другой

      на якім мінакоў амаль не бывае

      дыханне паўночнага ветру гайдае

      і то падымае то апускае

      на спіны тралейбусаў

      магчыма некалькі стагоддзяў таму

      я б апынулася сярод плыні

      і размахваючы рукамі

      маліла аб ратаванні

      а цяпер тут няма вады

      толькі падае снег

      толькі мост дрыжыць

      па-над плынню машын

      і змагаецца

      з бесперапынным хістаннем

      я імкнуся на ім утрымацца

      не зваліцца і не разбіць галаву

      бо тут і цяпер

      я на гэтым уздыбленым мосце

      жыву

      а жоўтыя

Скачать книгу