LITMIR.BIZ

Скачать книгу

τίποτα>.

      <Ωραία>, ενέκρινε ο Φάρνσουορθ. <Πολύ ωραία>, κοίταξε μπροστά του, σκεπτικός.

      <Είναι η πρώτη φορά που μιλά για κάτι τέτοιο>, κοίταξε τον Σπένσερ, ο οποίος επιβεβαίωσε συγκατανεύοντας. <Ως εκ τούτου, είναι κάτι που τον σημάδεψε. Είναι ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, και με τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, εργαστήρια, καθηγητές, ερευνητές, μπορεί να έχει σκοντάψει πάνω σε μια συγκλονιστική ανακάλυψη. Ναι, είναι πραγματικά πιθανόν. Θέλω να το ξεκαθαρίσουμε>, κατέληξε. <Φέρτε τον εδώ>.

      Ο Σπένσερ πήδηξε πάνω και βγήκε με μεγάλα βήματα από την πόρτα. Η ακρίβεια ήταν κρίσιμο στοιχείο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο περίπου πενήντα τετραγωνικών μέτρων, με τοίχους που καλύπτονταν από racks με δέκτες, αποκωδικοποιητές, φασματογράφους και τον υπολογιστή, παρόμοια με τον εξοπλισμό του Μπόιντ, αλλά στο εικοσαπλάσιο. Περίπου δεκαπέντε άτομα εργαζόταν στους διάφορους σταθμούς, καταγράφοντας συνομιλίες από τα διάφορα σημεία ακρόασης, αποκρυπτογραφώντας κωδικοποιημένα μηνύματα, επικοινωνώντας με τους άντρες στο πεδίο.

      Ο Σπένσερ πήγε στο γραφείο του και αμέσως σήκωσε το ακουστικό του κρυπτογραφημένου στρατιωτικού τηλεφώνου που είχε στη διάθεσή του. Σχημάτισε έναν πενταψήφιο αριθμό και περίμενε.

      Μέσα στο βαν, ο Μπόιντ είδε να αναβοσβήνει η λυχνία κλήσης στο τηλέφωνο. Ο ήχος είχε χαμηλώσει, έτσι ώστε να μην φτάσει έξω από το όχημα, σε αδιάκριτα αυτιά. Έβγαλε ένα ακουστικό και έβαλε το ακουστικό του τηλεφώνου στο αυτί του, χωρίς να πει λέξη.

      <Είναι ακόμα εκεί;> ρώτησε απλά ο Σπένσερ.

      <Ναι. Κοιμάται ακόμη>. Ήταν έξι η ώρα το πρωί, παρατήρησε ο Μπόιντ, κοιτάζοντας το ρολόι του υπολογιστή. Είχε μόλις τελειώσει το τέταρτο φλιτζάνι τσαγιού, μαζί με ένα κρουασάν για πρωινό. Μια ακόμη νύχτα παρακολούθησης έφτανε στο τέλος της.

      <Καλά>, δήλωσε ο Σπένσερ. <Ερχόμαστε να τον πάρουμε>.

      <Εντάξει. Πηγαίνω στο σημείο>. Και κατέβασε το ακουστικό, χωρίς να πει κάτι άλλο.

      Κοίταξε σε μια οθόνη δίπλα στον υπολογιστή, στην οποία τέσσερα παράθυρα έδειχναν τις εικόνες που είχαν ληφθεί από όσες κρυφές κάμερες υπήρχαν γύρω από την περίμετρο του φορτηγού κι ο οποίες ήταν κρυμμένες μέσα σε ψεύτικα μπουλόνια ή μεταμφιεσμένες ως αισθητήρες στάθμευσης. Μόνο ένα άτομο ήταν στον ορίζοντα, πίσω από το όχημα, ο το οποίο έκανε πετάλι με το ποδήλατό του και ξεμάκραινε. Είχε ένα σακίδιο στους ώμους του και ο Μπόιντ ήξερε ότι ήταν κάποιος φοιτητής που έφευγε νωρίς το πρωί για να πάει στη Σχολή του.

      Κρατώντας το βλέμμα του στην οθόνη φόρεσε μία φόρμα τεχνικού κεραιών πάνω από τα απλά ρούχα που φορούσε, στη συνέχεια, άνοιξε την πόρτα επικοινωνίας μεταξύ του χώρου αποσκευών και της καμπίνας του οδηγού και κάθισε στο τιμόνι. Με αυτή τη φόρμα έμοιαζε με κάποιον που πήγαινε στη δουλειά του. Ξεκίνησε το φορτηγό και έφυγε από τον χώρο στάθμευσης. Είχε σταθμεύσει στο πίσω μέρος, το προηγούμενο βράδυ, ώστε να μπορείτε να βγει αμέσως χωρίς ελιγμούς, σε περίπτωση ανάγκης. Οδηγώντας αργά το έβαλε στον ίδιο χώρο στάμευσης όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητό του ο ΜακΚίντοκ, πάρκαρε και έκλεισε τον κινητήρα. Το αυτοκίνητο του Πρύτανη ήταν περίπου

Скачать книгу