Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна - Рыгор Барадулін Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў «Кнігарня пісьменніка»

Скачать книгу

– асцюкі. На плечы снапы ўскініш – акоцце сыпіцца, дык у капелюшы зручна.

      Акраўкі – абрэзкі тканіны, якія засталіся ад кроіва. З гэтых акраўкаў нічога не пашыіш.

      Аксціцца – апамятацца, прыйсці ў сябе. Аксціся, што ты такое гаворыш?!

      Аксыля – вокліч да цялят. Аксыля, у хлеў, аксыля, цяляткі!

      Акуратны́ – далікатны, уважлівы. Ён такі акуратны – і сабаку на «вы» называіць.

      Акушок – акунёк, акуньчык. Акунь, той як дурань бярэць, акушок яшчэ дурнейшы.

      Алјха – вольха. Насек белай алехі, усё ж дровы будуць.

      Амјрдзіцца – апрацівець, збрыдзець. Амердзіўся ён мне, нідзе ад яго праходу німа. Амердзілася мне ўсё, куды ні глянь – свінні, а ня людзі.

      Анадоень – надоечы. Анадоень яшчэ бачыліся, і нá табе – памерла.

      Анелюбјць – знелюбець. Анілюбела мне гэта хата, ды ня ведаю, куды ўцячы.

      Анінютанькі – нізавошта, ні ў якім разе. Да работанькі анінютанькі, а да любатанькі, ах, мае матанькі.

      Апагодзіцца – распагодзіцца. Як апагодзіцца, дык гэтыя травы бяруць і ў ямы кладуць.

      Апáданкі, ападонне – ападак на дне катла ці місы; яшчэ – апалая садавіна. А яму асталося толькі ападанкі з’есці. Узвар увесь выпілі, адно ападонне асталося. Наліў ападоння й частуіць, пі сам. Цэлы мех ападанак назбіралі.

      Ападоліцца – быць у жонкі пад слухом. Быў малец як малец, ды ападоліўся.

      Апантаны – утрапёны, нястрыманы, звар’яцелы.

      Апантанаму й мора па калену, і хмары па барадзе.

      Апаследкі – рэшткі, астаткі. Апаследкі дошак ссунуў з машыны.

      Апіра – апора. Гэта мая апіра надзейная. Аплэвуш – ацеслівы, непадцягнуты, няўзглядны.

      На такога аплэвуша ніякая дзеўка не паглядзіць.

      Аплятанік, пляцёнак – буталь, аплецены лазой. Бражкі быў цэлы аплітанік, дык выпіў адзін. Пляцёнак бражкі на стол – гуляй да ночы, пакуль запацеюць вочы!

      Аповалач – цямрэча, зацем, заслань. Аповалач вочы завалакла, нічога не відаць, іду як сляпая.

      Аполак – дошка з краю бервяна, гарбыль. Тынянка абабіта аполкамі, і добра.

      Апромеццю, промеццю – стрымгалоў, не зважаючы ні на кога. Як угледзіць бацьку, апромеццю ляціць.

      Апрыч – асобна. Ад усіх апрыч сядзіць. Апрычонкі, асабенкі – смачная ежа, якую трымаюць асобна для пестунка. Ён толькі асабенкі есь, зласелы, здураны.

      Апсік – прэч, уцякай (вокрык на ката). Апсік, дуронік!

      Апурхнуць – натапырыць пер’е, абвяць. На такой золі куры апурхлі.

      Апячы – спячы, запячы. У печы апяку печанёўку.

      Арфаваць – веяць, правейваць. За дзень столькі мяхоў жыта наарфавалі.

      Асада – драўляная акантоўка акна. Асаду паставілі, засталося толькі рамы ўставіць і зашкліць.

      Асва, асвінá – аса. Проста асвой у вочы лезіць да яго, не адбіцца. Асвіна прыстала – не адмахацца ад яе.

      Асвер – жардзіна ў студні, на якой трымаецца вядро (журавель). Асвер задзёр шыю ўгару з вядром у зубах.

      Асвойчыць – прыручыць, зрабіць свойскім.

      Пакуль сабаку асвойчылі, усе пакусаныя хадзілі.

      Асвяраць

Скачать книгу