Bajki i przypowieści - Ignacy Krasicki

Скачать книгу

prośbami

      Owce, chcąc wiedzieć, co się stanie z jagniętami.

      Rzekł im Jowisz: «Lepiej to dla was, że nie wiecie.

      Ale kiedy koniecznie przyszłość dociec chcecie,

      Godna kary ciekawość w uporze zacięta:

      I was ludzie wygubią, i wasze jagnięta».

      W ścisłym kręgu ciekawość naszą trzeba mieścić:

      Wie niebo, co nam taić; wie, co nam obwieścić.

      Kałamarz i pióro

      Powadził się[73] kałamarz na stoliku z piórem,

      Kto świeżo napisanej księgi był autorem.

      Nadszedł ten, co ją pisał, rozśmiał się z bajarzów.

      Wieleż takich na świecie piór i kałamarzów[74].

      Kartownik[75]

      Zgrał się szuler[76] w chapankę[77], a siedząc przy stole,

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      Przypisy

      1

      Do dzieci — Błędem byłoby sądzić, że Krasicki kierował swoje bajki do dzieci. W istocie dziecięca niesforność określa tu ludzkie przywary w ogóle.

      2

      bieżyć — iść

      3

      których zysk maże i szpeci — których posiadanie przynosi ujmę i dyshonor.

      4

      marne — nędzne, liche.

      5

      Suspicione si quis (...) animi conscientiam — Motto jest cytatem z Prologu (do Eutychusa) do Księgi III bajek Fedrusa (ok. 15 – ok. 50 r. n.e.), który przyswoił łacinie greckie bajki Ezopa. Tłumaczenie P. Gruszki brzmi: „Gdyby w przyszłości, w śledztwie, ktoś uniósł się w gniewie / i, co wspólne dla wszystkich, brał tylko do siebie, / w głupi sposób obnaży swą duszę prostaka” (Fedrus, Bajki Ezopa, Gdańsk 1999, w.45–47).

      6

      potrzeb

Przypisy

1

Do dzieci — Błędem byłoby sądzić, że Krasicki kierował swoje bajki do dzieci. W istocie dziecięca niesforność określa tu ludzkie przywary w ogóle.

2

bieżyć — iść

3

których zysk maże i szpeci — których posiadanie przynosi ujmę i dyshonor.

4

marne — nędzne, liche.

5

Suspicione si quis (...) animi conscientiam — Motto jest cytatem z Prologu (do Eutychusa) do Księgi III bajek Fedrusa (ok. 15 – ok. 50 r. n.e.), który przyswoił łacinie greckie bajki Ezopa. Tłumaczenie P. Gruszki brzmi: „Gdyby w przyszłości, w śledztwie, ktoś uniósł się w gniewie / i, co wspólne dla wszystkich, brał tylko do siebie, / w głupi sposób obnaży swą duszę prostaka” (Fedrus, Bajki Ezopa, Gdańsk 1999, w.45–47).

6

potrzebny — tu: potrzebujący, ubogi.

7

kitaj — tanie, cienkie płótno bawełniane; por. kitajka.

8

sędzic — syn sędziego.

9

podstoli — pierwotnie jeden z urzędów stołu królewskiego, zastępca stolnika, później również jeden z urzędów ziemskich.

10

poniewolnie — wbrew woli, pod przymusem.

11

Aby go (...) ciągnął (daw.) — aby go ciągnąć.

12

gdy jałmużny sypie — obyczaj rozdawania jałmużny w czasie uroczystości żałobnych był powszechny zarówno na pogrzebach królewskich, jak też szlachty, zwłaszcza bogatszej; jałmużna: darowizna dla ubogich, najczęściej datek pieniężny.

13

stypa — uczta urządzana po pogrzebie przez bliskich zmarłego.

14

niewczesnym kłopotem — niefortunnym zabiegiem.

15

srożyć się — tu: pysznić się, popadać w dumę.

16

kształt — tu: sposób

17

w złym razie — w trudnej sytuacji.

18

żwawie (daw. forma przysłów.) — żwawo, szybko.

19

człeku (daw.) — człowiekowi.

20

zelżyć kroku — zwolnić; uczynić marsz lżejszym, tzn. mniej forsownym.

21

zwierściadło (starop.) — zwierciadło.

22

wspojźrzał (starop.) — spojrzał.

23

Mniemał (...) być olbrzymem (daw. składnia) — sądził, że jest olbrzymem.

24

obydwie — dziś: obydwa (zwierciadła).

25

zmierzyć piędzią — tu: zmierzyć dokładnie; piędź: miara długości od końca kciuka do

Скачать книгу

<p>73</p>

powadzić się — pokłócić się.

<p>74</p>

kałamarzów (daw. forma D. lm rodz. m.) — dziś popr. kałamarzy.

<p>75</p>

kartownik — karciarz.

<p>76</p>

szuler — osoba grająca w gry hazardowe nałogowo, a przy tym nieuczciwie

<p>77</p>

chapanka — gra w karty pochodzenia fr. i wł., popularna w Polsce w XVIII w.