LITMIR.BIZ

      Söz dedim

      Sözümü yere saldı.

      Kendisini kaybettim

      Kitabı kaldı.

      Okudum

      Hoşuma gitti.

      Eskisi gibi alkışladım

      Ama hayattakini değil,

      Kitaptaki dostu.

      Sokakta öyle konuşuyor ki,

      Sanırsın bütün insanlara

      Konferans veriyor.

      Sesi de güzel.

      Birisinin fısıltısını bölüyor,

      Başkasının düşünce dolu sessizliğini.

      Sanki herkesin özgürlüğü

      Verilmiş buna.

      Edepten özgür

      Saygıdan özgür

      Her şeyden özgür

      Her şeyden arı46.

      Konuşuyor âli, âli47.

      Bağırıyor kadı kadı,

      Cehaletin bu sevimli

      Bu özgür evladı.

      Yalnızlık boşluk değil,

      Seni bekleyen var ise.

      Doludur umut güneşiyle,

      Hasret hilaliyle,

      Kırılgan bir hüznün alacakaranlığıyla.

      Doludur Brezilya stadı gibi

      Kaprisle, nazla,

      Çılgınlıkla,

      Jean d’Ark gibi kahraman umuduyla.

      Bekleyenin yoksa

      Yalnızlığın da yok.

      Dünya nereden başlar

      Tamamını

      Bilmiyorsun.

      Dünyayla nerede bütünleşirsin

      Onu da bilmiyorsun.

      Yaşıyorsunuz

      Birbirine bir umut pırıltısı

      Vermeyen

      Kötü komşular gibi.

      Yalnızlık istiyorum…

      Büyük, derin,

      Dolu bir yalnızlık.

      Kayboldum bu şehirde ben,

      Adresi unuttum.

      Öyle garip oldum ki,

      Adımdan bile korktum.

      Şimdi Doğu ne,

      Batı nedir?

      Şimdi her şey çok gariptir…

      Şimdi sol sağımdır,

      Şimdi sağ da solumdur.

      Şehrin tamamı evimdir,

      Bütün yollar yolumdur.

      Gözden kaçırtmıyorum

      Bir karış kaldırımı ben.

      Çabuk olan akşamı ben,

      Şehrin sakini ben,

      Şehrin ressamı ben.

      Dolaşıyorum, geziyorum

      Deminden her yanı ben.

      Şehrin çok düşünceli,

      Çok sevecen başkanı ben.

      Dolaşıyorum,