LITMIR.BIZ

Скачать книгу

ҳолатини кўз олдига келтирди.

      Озода офтобда исиниб, чўзилиб ётган катта мушукни чақирди. Мушук бошини кўтариб зангори кўзларини бирпирпиратди-да, яна ётаверди. Мушукнинг райхушига қарамасдан, кўтариб олиб келди. Овқат берди. Емади. Озода мушукнинг кўзларига қаттиқ тикилди. “Қўйсангиз-чи, кеннойи, нима қиласиз мени қийнаб”. Қўйиб юборди. Мушук кеннойисига, “овора бўласиз”, дегандай бир қараб қўйди-да,эринибгина жойига бориб чўзилди.

      Зерикди. “Хотин-қизлар гигиенаси” деган китобни ўқимоқчи бўлиб эди, кўнгли тортмади. “Оила ва бахт” деган китобчани нохушгина варақлай бошлади. Бўлмади. Тўғридаги каттатошойнада ўзини кўриб қолди. Ойна ёнига келди. Юзларига қаради. Кейин бутунлайечиниб ҳаммаёғини ойнага солди. Нимадандир қаноатланди.

      Зерикди. Гарчи эри, кечроқ келсам керак, деган бўлса ҳам кўча эшикни беш-олти марта қараб келди. У тўйлари ўтганча қишлоққа келганига икки ой бўлганда биринчи марта бугун қаттиқ зерикди. “Эртадан иш бошлайман… “Ёзучи” келса айтаман” , ўйлади у.

      Озода эри ҳақида ўйлаганда “ёзувчи” деб ўйлайди. Оғзаки ҳеч бундай демайди. “Турғун ака” дейди, “оппоғим” дейди. Турғун қоп-қора йигит. Отеллога ўхшайди. Озодани Дездемонадан ҳам яхши кўради. Ҳақ гап!

      Кўча эшик тақиллади. Почтачи экан. Бир неча газет ва журнал берди. Кўзларини қисиб, журналга имо қилиб: “Куёвди ҳикояси бор”, деди.

      ҚАЙҒУ 7

Этюд

      Муталлиб ака уйга кеч қайтди. Йўлакда ағнаб ётган челакка қоқилди. Сўкинди. Хотини пишилаб ухлаётган набираси Шукуржоннинг яра тошган юзига қараб йиғламсираб ўтирарди.

      – Егани бер!– Жўрттага жаҳл билан жингалак кўкрак жунларини яктагига аралаштириб тортди.– Уф! Чарчадим,хотин.

      –Чарчаганингизни кўриб турибман. Эшитдик, бригадир бўлибсиз.

      Намунча, жонингизни Жабборга бериб ишламасангиз! Мен ҳамодамман-ку, вахлироқ келсангиз, ҳеч-йўқ овқатни бирга емасак… Сигир подадан қайтмади. Подачи ҳам излаб тополмаганидан сўнг ўзим излашга тушдим. Қобилни Садбар холага ташлаб кетувдим. Сигир жарга йиқилиб, бўйни қайрилиб қолибди. Аҳмаджон қассоб сўйиб берди. Ана, у.– Хотини сўрига суяб қўйилган бир қоп гўштникўрсатди.

      – Нима, қисирсигир-а! Нима деяпсан ўзинг?

      Муталлиб ака кўзларини чақчайтирди. Жаҳл билан эшикни ёпиб чиқиб кетди.

      У тўғри Акбар сўққабошнинг катакдек ҳовлиси олдида бироз ўйланиб турди-да, эшикни қоқди.

      – Эй, ассалом алейкум, биргад,келинг. Йўл бўлсин?

      – Шунда-ай– деди Муталлиб чўзибгина. Ўзининг бугун бригадир бўлиб сайланганлигини эслади. Ўзидан ўзи қизарди.

      – Бугун биргадсан, иним, эртага раис ҳам бўларсан. Эски ошноларни унутиб қўйма. Тўрт кун кейин сенинг бригаданг ҳам унча-мунча колхоздан қолишмайди. Илгари, ёдингда бўлса, ҳозирги бир бригада ўрнида саккизта бригадабўларди. Эшмат кал раис эди. Ёдингдадир?

      Муталлиб:

      – Эсимда.

      Акбар:

      – Гап шу, ука, сени обрўйинг– мениобрўйим бўлади. Ишни билиб қил. Мана кўрасан, бир йилда қаҳрамонҳам бўласан. Аъзоларингни

Скачать книгу