LITMIR.BIZ

      Lob da istiyor mu ormanı aramamızı?

      Hayır. Lob, aramızdaki tek kuşkucu. Saçmalık olduğunu söylüyor, gidersek aptallık etmiş olurmuşuz. Ama biz inanıyoruz, değil mi?

      (Muzip)

      Elbette!

      (Kurnaz)

      Akşamımız heba olur. Onun yerine kart oynayalım.

      (Taviz vermeden)

      Hayır, efendim. Ormanı bulmaya gidiyorum ben.

      Bulsanız ne işinize yarayacak ki?

      Büyük bir zevkle dolanacağız ormanın içinde. Bir de Philomel denen şu yeni kuşu dinleyeceğiz.

      (Lob örnek bir davranış sergiler, tatlı tatlı kıkırdar.)

      (Şüphelidir.)

      Birlikte mi gideceğiz, Bay Purdie?

      Hayır, çiftler halinde araştırmalıyız.

      (Fikri değişmiştir.)

      Bence çok eğlenceli olabilir. Haydi Coady, ben botlarını bağlarım senin. Eminim ayağın sorun çıkarmayacaktır.

      Bayan Trout, bir saniye lütfen. Lob, bu harika ormanın sıradışı özellikleri var mı?

      Of! Orman yok ki!

      Sen hiç görmedin yani?

      Ben görmedim. İnanmıyorum böyle şeylere.

      Köylülerden ormanda bulunmuş olan var mı?

      (Rüyada gibi)

      Varmış, işte öyle diyorlar.

      Neler yaşamışlar peki?

      Orasını kimse bilmiyor. Hiçbiri geri dönmedi.

      (Birden yerine tekrar oturur.)

      Geri dönmediler mi!

      Saçma elbette. Sabah olunca orman ortadan kaybolmuş, haliyle köylüler de.

      (Yine kıkırdar.)

      Ben hiç sevmedim bu ormanı.

      Yaz gündönümü arifesindeyiz, buna hiç şüphe yok.

      (Kadınların hâlâ tam anlamıyla ikna olmadıklarını hatırlayarak)

      Tabii, siz hanımlar karşıysanız, bu fikirden vazgeçeriz. Sadece biraz eğlence olur diye düşünmüştük.

      (Lob’a kötü kötü bakarak)

      Evet, vazgeçelim en iyisi. Böylece Lob’u da memnun etmiş oluruz.

      Tamam Lob. Her şey yolunda. Kart oynamaya ne dersiniz?

      (Teklif olumlu karşılanır.)

      (Gözyaşlarına boğulur.)

      Gitmenizi istemiştim. Hem de her şeyden çok istemiştim. İstediğim şey buydu ve istediğimi elde edememek bana hiç de iyi gelmez.

      (Masanın altına sıvışır ve onu oradan çıkarmaya çalışanları tehdit eder.)

      Aman Tanrım, bunca zaman gitmemizi istemiş. Ne fenasın Lob!

      Şimdi gördünüz değil mi, bir bit yeniği varmış.

      Saçmalık, Bayan Dearth, şakaydı sadece.

      (Yumuşar.)

      Ağlama, Lobby.

      Kimsenin umurunda değilim, kimse beni sevmiyor. Oysa sevilmeye ihtiyacım var benim.

      (Çoğu karşısında diz çöker.)

      Bak, hepimiz seni seviyoruz. Geçti, geçti Lobby.

      Sevgili Lob, bayılıyorum ben sana.

      Al, mendilimle sil gözlerini.

      (Gözlerini kaldırır ama hâlâ teselli bulmamıştır.)

      Şımartmayın şunu.

      (Öfkeli)

      Şımartılmam gerek.

      Seni gidi komik şey. Haydi, hemen gidip bulalım şu ormanı.

      (Hepsi, Lob’un gözyaşlarının ancak böyle dineceğini düşünür.)

      Botlar, şallar ve şapkalar hazır! Haydi, Leydi Caroline, sırf Matey’den korkmadığınızı göstermek için katılın bize.

      (Hep birlikte dışarı çıkarlar ve yalnız kalan Lob, geçici olarak saklandığı yerden çıkar. Muzaffer bir halde eğilir ama saksısından düşmüş birkaç çiçeği görünce canı sıkılır ve yine dizleri üstüne çöker.)

      Zavallım, yaralanmışsın sen. Benim yüzümden canın yandı. Lob, çok üzgün. Şuraya uzan!

      (Bir diğerine)

      Güzellik, göster bakayım neren acıyor? Başının üzerine düştün. Şurası mı? Şimdi iyileştireceğim seni. Ah, seni gidi kerata. Yaralanmamışsın ki, numara yapıyorsun. Canım, canım! Güzelim, ağlama, eskisinden de güzel oldun. Çok uzundun. Bak, şimdi küçülünce ne de güzel kokuyorsun.