Скачать книгу

narsa topilgay,

      Faqat Vatan topilmas.

      Dushman bossa dalangni,

      Bog‘ingni etsa g‘orat,

      Qul aylasa o‘zingni,

      Yo‘q bundan zo‘r haqorat.

      Mute bo‘lsa Vataning,

      G‘anim yurtda bo‘lsa bosh,

      Boshingga ming musht urib,

      Bergaydir bir yutum osh.

      Kuning itdan ham battar,

      Tuning o‘limdan og‘ir.

      Eshitganing – haqorat,

      Mehnatdan yelkang yag‘ir.

      Ko‘kka ozod boqolmay,

      Boshing egib yurarsan.

      Hatto nafas olmoqni

      Yovlaringdan so‘rarsan.

      Qaysi elga qochmagin,

      Qadring bo‘lmas dunyoda.

      Yurtsiz qolganning holi

      Tuban bo‘lur gadodan.

      Toki Vatan bor ekan,

      Umring go‘zal bog‘ bo‘lar.

      Olg‘a bossang, u – manzil,

      Ortda suyanch tog‘ bo‘lar.

      O‘zga yurtning bolidan

      Yurtingning zahri ulug‘.

      Ming dushmanning mehridan

      Bir do‘stning qahri ulug‘.

      Toki Vatan bor ekan,

      Unarsan, ulg‘ayarsan.

      Yurtning eng suluv qizin

      Bir kun sevib qolarsan.

      Sevgiga ham erk kerak,

      Kerak ozod bir makon.

      Yurting ozod bo‘lmasa,

      Baxt topmassan hech qachon.

      Bandga tushgan Vatanning

      Onalari cho‘ridir.

      Yurt nomusi toptalsa,

      Qizlarining sho‘ridir.

      Daryodagi balig‘ing,

      Osmondagi lochining –

      Bariga g‘anim ega,

      Zulmat bo‘lur ochuning.

      Chaman ichra bir gulni

      Xush ko‘rishdan qo‘rqasan,

      Hatto kechalar uxlab

      Tush ko‘rishdan qo‘rqasan.

      Ko‘zlaringni ko‘r qilar

      Jon vahmining to‘zoni.

      Qoningda sovib borar

      Bobolarning isyoni.

      O‘tmish chiqar esingdan,

      O‘chib boradi yoding.

      Sendan-da ojiz, qo‘rqoq

      Tug‘ilgaydir avloding.

      Hamma bir-biriga yot,

      Bir-biridan cho‘chiydi.

      Ta’ma, yolg‘on, xiyonat,

      Razolatlar urchiydi.

      Sherdek-sherdek yigitlar

      Yov poyida yotadi.

      Otasini o‘ldirib,

      Onasini sotadi…

      Yurt bor ekan, yurasan

      O‘lan aytib, dod solib.

      Ko‘pkariga kirasan

      Tulpor minib, ot solib.

      Adirlarda ayqirib,

      Tog‘lar oshib damodam,

      Qushday uchib yurarsan,

      O‘zib o‘zg‘ir shamoldan…

      Men-ku ketib boryapman,

      Shirin bolam, bol o‘g‘lim.

      Kel, ko‘zingdan bir o‘pay,

      Endi yaxshi qol, o‘g‘lim.

      Enang endi – ham enang,

      Ham mehribon otangdir.

      Endi otang – shu eling,

      Shu suyukli Vatandir.

      Yetimman deb o‘ksima,

      Senga shul o‘gitimdir:

      Otasi yo‘q yetimmas,

      Vatani yo‘q yetimdir”.

      Bola ko‘ngil, nelarni

      His etding sen shu damda?

      Angladingmi otadek

      Kuch borligin olamda?

      Ulg‘aydingmi bir onda,

      Yo irod berdi Tangri?

      Yo‘qsa nega teng-to‘shdek

      Quchoqlading otangni.

      Yo‘qsa yig‘lab-siqtamay,

      Nega chekmay oh-fig‘on,

      Shivirlading mardona:

      “Men roziman, otajon…”

      SHIROQNING XOTINI

      GULDURSUN BILAN

      VIDOLASHUVI

      “Men ruh bo‘lsam, duolaring

      Ruhga shodlik to‘ldirsin.

      Sahrodagi noyob guldek

      Sevdim seni, Guldursun.

      Tunlarda tun kabi uzun

      Sochlaringga ko‘mildim,

      Lablaringda o‘tdek yondim,

      Ko‘zlaringda cho‘mildim.

      Kipriklaring ko‘ksim aro

      O‘q bo‘lmoqqa chog‘landi.

      Qora qoshing ko‘zlarimga

      O‘rtuk bo‘lib bog‘landi.

      Ikki qo‘ling sirtmoq kabi

      Chirmashganda bo‘ynimga,

      Shirin ajal kirgan kabi

      Tuyulardi qo‘ynimga.

      Tonggacha shu ajal meni

      Yig‘latsin-u kuldirsin.

      Hayotim ham, o‘limim ham

      O‘zing eding, Guldursun.

      Adirlarda yalang oyoq

      Chopganlaring esimda.

      Kaftim ochib ming bitta fol

      Topganlaring esimda.

      Botayotgan kunga boqib,

      Tiz quchib oqshom payti

      Aytgan hazin qo‘shiqlaring

      Hamon jonni o‘rtaydi.

      Seni doim qizg‘ongan bir

      Yo‘lbars edim, sher edim.

      Ot choptirsang adirlarda,

      Farishtami, der edim.

      Sening shivir-shivirlaring

      Jonda to‘lqin otardi,

      Qulog‘imdan poyimgacha

      Qondek oqib yotardi.

      Bulutga bosh qo‘ygan kabi

      Boshim qo‘ysam tizingga,

      Jannat kabi edi dunyo,

      Jonim, mening ko‘zimga.

      Kundek o‘g‘il tug‘ilganda

      Mehring

Скачать книгу