Қисмат тарозуси - Б. Омонова

Скачать книгу

Бор вужуди соғинчга айланганидан, ўзига ҳам итоат этмас аллақандай қудратли бир куч билан ёниб ва бир умидворлик билан тепага қаради. Ана у бир вақтлар ҳар замон иккаласи чиқиб бутун чоратрофни томоша қилганлари, унча-мунча одам юрак бетлаб чиқолмайдиган тик чўққида турарди.

      – Ибрат, – қайтарди у яна, – мени кўришни хоҳлайсанми… Ростданам-а?

      – Бу нима деганинг, сўраб нима қиласан, сени қанчалар соғинганимни ва излаганимни билмайсан ахир.

      – Бўлмаса мени ушлаб ол, ҳозир ёнингга учиб тушаман, биласанми учиб тушаман, худди шундай қиламан, – ўжар овозда деди қиз бамайлихотир.

      – Нима!? Эсинг жойидами ўзи?

      Ибрат унинг қочиш сабабини энди тушунди ва юз беражак мудҳишликнинг олдини олиш мақсадида тиз чўкиб қўлларини унга чўзди.

      – Бундай қилма, Хатира, бундай қилма, илтимос қиламан, мени тирик ўлдирма, яшашга имкон бер менга, ўтинаман, ундай қилма, ахир бундай бўлиши мумкин эмас. Агар жуда хоҳлаётган бўлсанг, тўхта, иккимиз бирга сакраймиз, ўшанда чиройли чиқади. Бир лаҳза бўлса-да қўлларингдан ушлайман ва қушдек учиб кетамиз, фақат тўхта, мен ҳам барибир ташлайман. У ёқларга бир ўзингни юбормайман, эшитяпсанми?! Сенинг бир ўзингни юбормайман. Сен сўнгги илтимосимни бажар, фақат тўхта…

      Қиз ўзи унчалик кутмаган бу сўзлардан ҳайкалдек қотиб қолди. Йигит сўзларидаги қатъий оҳангни ҳис қилиб эти увишиб кетгандек бироз иккиланиб қолди. Ибратнинг кўзига энди ҳеч нарса кўринмасди. Сўзларидан қиздаги иккиланишни сезган йигит умид билан унинг олдига, тепага югурди.

      Мана ниҳоят қоя… ёнида эса Хатира… Йигит пешонасидан оққан терни кўйлаги енги билан артганча унга яқинлашди. Хатира эса унга қарамасди. Эси оққан мисол олисларга миқ этмай тикилганча ҳайкалдек қотиб турарди. Йигитнинг ўзи томон секин яқинлашаётганини сезгач хўрлиги келиб унсиз йиғлади, кўзларидаги ёш томчилари юзига оқа бошлади.

      – Менинг аҳволим жуда ёмон, Ибрат.

      Унинг овозида чидаб бўлмас азоб, армон, муҳаббат, соғинч ва дардни туйган йигит секин унинг ёнига келди ва тиз чўкиб унинг оёқларидан қучди.

***

      Аброр Вали кабинетига кириб келган адвокатни ўрнидан туриб қаршилади. Сўрашишгач деди:

      – Сизни бир муҳим иш юзасидан сўратган эдим.

      – Қайси иш?

      – Ҳалиги Ибратнинг синфдоши қидирилиши юзасидан.

      Адвокат, табиийки, Аброрни Ибратнинг энг яқин одамларидан бири деб биларди, шунинг учун бемалол гапира бошлади. Ибрат учун жонкуярона сўраётганлигига шубҳа ҳам қилмай астойдил тушунтиришга киришди:

      – Хотиржам бўлинг. Ўша қизнинг топилиши учун бор кучим ва имкониятимни сарфлаяпман. Газета-га эълон бердик, бошқа жойларга ҳам сўровномалар жўнатдим. Яқинда бир одамим ипини топгандек гап қилди, кўнглингиз тинч бўлсин, худо хоҳласа топилади, бу воқеа яқинда юз беради, юрагим сезиб турибди. Бунга ишончим комил. Эҳ, Ибрат бу қизни қанчалар севишини тасаввур ҳам қилолмайсиз. Бу фақат эртаклардагина бўлади.

      Аброр Валининг авзойи ўзгариб кетганига эътибор ҳам бермасди у.

      – Биласизми, адвокат,

Скачать книгу