LITMIR.BIZ

      Geniş Muğan düzündə

      Günəş düşdü tarlaya.

      Parladı yer üzündə

      Ağ pambıq taya-taya.

      O, nə gəzməyə dağa,

      Nə də ki, çaya düşdü.

      Səhər pambıq yığmağa,

      Günəş tarlaya düşdü.

      Oxşadı narın-narın,

      Pambığın tellərini.

      O, isitdi qızların,

      Yorulmaz əllərini.

      Mən Qara dənizə çatdım,

      Gün batanda, axşam vaxtı.

      Sularına güllər atdım,

      Ceyran kimi dönüb baxdı.

      Dedim: – Qızılgülləri al,

      Mən heyranam hər çağına!

      Qara dəniz, salamat qal,

      Nə sözün var qonağına?

      Bürünərək parlaq zərə,

      Durub, xeyli baxdı gendən.

      Dedi: – Bacım, göy Xəzərə

      Çoxlu salam yetir məndən.

      Yayın isti çağında,

      Göy təmiz, hava açıq.

      Uca Murov dağında

      Qurulmuşdu alaçıq.

      Dost olmuşdum əzəldən,

      Sürüdə bir kəl ilə,

      Ona otdan, xəzəldən,

      Yedirirdim əl ilə.

      Gedən vaxtı örüşə

      Alaçığa salıb baş,

      O, mənimlə görüşə

      Gələrdi yavaş-yavaş.

      Nəsə dedi elə bil,

      Görüşəndə son dəfə.

      Yəqin tapşırdı hər il

      Gəlim Murov tərəfə.

      Mavi Kür sahilində,

      Bir şəhər var – Neftçala.

      Bir-birilə qovuşur,

      Orada ana, bala.

      Xəzər öz qucağını,

      Açır istəkli Kürə.

      Ona bax, necə gəlir

      O yüyürə-yüyürə!

      Balıqçılar sevinir,

      Torları yığa-yığa.

      Şamayını, kütümü,

      Tullayırlar qayığa.

      Nə sularda bir səs-küy,

      Nə bir qalmaqal olur.

      Bu zaman balıqçılar,

      Balıq kimi lal olur.

      Gəldi sevimli yayım…

      Ən isti çağlarında.

      Gəzdirir məni dayım

      Xızının dağlarında.

      Dağın başında durub,

      Baxdım kəndə uzaqdan.

      Gördüm ki, dəstə vurub,

      Qızlar gəlir bulaqdan.

      Bir sürü qoyun-quzu,

      Otlayırdı o tayda.

      Çəpişi dayım qızı

      Sulayır Ataçayda.

      Birdən baxdım hər yana,

      Görmədim kəndimizi.

      Bürüdü ağ dumana,

      Xızı dağları bizi.

      Xeyli keçmişdi yaydan,

      Biz keçirdik Göyçaydan.

      Yanında böyük daşın

      Dayandı birdən maşın.

      Gördüm üzüaşağı

      Qaçır oğlan uşağı.

      Elə ki, bizə çatdı,

      Səbətini uzatdı.

      Dedi: – Göyçay narıdır,

      Bağımızın barıdır.

      Gətirdim sizə sovqat.

      – Niyə oldun narahat,

      Zəhmət çəkdin, çox sağ ol!

      Oğlan dedi: – Yaxşı yol!

      Hamıya verdi ləzzət,

      O dadlı gülöyşə nar.

      Səbət dolu mərifət

      Qaldı bizə yadigar.

      Çıxmışıq Xəzərdə üzməyə biz də:

      Mən, atam, balaca bacım Nəsimə.

      Nəğmə oxuyuram mavi dənizdə,

      Ləpələr səs verir mənim səsimə.

      Dedim ki, atacan, yavaş çək avar,

      Oxudum, səsimi qaldırdım zilə.

      Gördüm ki, xəzriyə dönüb giləvar.

      Quş kimi uçurdur onu sahilə.

      Lənkəran torpağında

      Becəriblər limonu,

      Həyətyanı bağında

      Sən də əkərsən onu.

      Çay yaxşıca dəm alsın,

      Bir dilim sal çayına.

      Saxla tumunu qalsın

      Gələn bahar ayına.

      Bir də gördün boy atıb

      Limon verib ağacın.

      Suyuna şəkər qatıb

      İçər balaca bacın.

      Çox sevirəm Bilgəhin dənizini,

      Bağa köçürük ildə.

      Tanıyıram suitinin, qağayının izini.

      Dolaşıram sahildə.

      Qayalar var yanağı çopur-çopur,

      Balıqçılarla dolu.

      Bir də gördün şiddətli külək qopur,

      Tozanaq tutur yolu.

      Çox görmüşəm küləyin hücumunu,

      Qılınc kimi kəsib yel!

      Daşımışam sahillərin

Скачать книгу