LITMIR.BIZ

      Zaqatalada bir yer var,

      Adı: Car.

      Arxasında uca dağlar,

      Başı qar.

      Göyə dəyir çinar, palıd,

      Şabalıd.

      Sinəsinə taxıb lalə, bənövşə,

      Bu meşə.

      Xoş nəfəsi çiçəklərin,

      Səpsərin.

      Günəş düşüb, batıb zərə

      Göy dərə.

      Lap uzaqdan gələn o səs,

      Nədir bəs?

      Cara çalır Zilban çayı,

      Laylayı.

      Enəndə Şahdağından,

      Yüyürdün birdən-birə.

      Oxşadın coşmağından

      Babəkə, Cavanşirə.

      İnsan böyük torpağı

      Sənə edib etibar.

      Gəz bu çölləri, bağı,

      Qoy bol olsun şirin bar.

      Yığaraq bir ətək daş

      Qaçma, Girdiman çayı.

      Dağdan ax yavaş-yavaş,

      A gözəl Şirvan çayı.

      Ey canım-gözüm Şuşa!

      Ey şirin sözüm Şuşa!

      Dönüm bir qızıl quşa,

      – Qoynuna uçum, Şuşa.

      Görüm o xoş üzünü,

      Gəzim Cıdır düzünü.

      Dağdan, təpədən aşım,

      Daşaltını dolaşım.

      Torpağında çöküm diz,

      Ürəyimin ən əziz

      Odlu məhəbbətisən,

      – Allah əmanətisən.

      Xəzər evimizlə durur üzbəüz,

      Sulara baxıram mən gecə-gündüz.

      Günəş yuxusundan ertədən durur,

      Xəzər dənizinə çox bəzək vurur.

      Səhərlər girəndə al-əlvan dona,

      Sevinclə dayanıb, baxıram ona.

      Gecələr edirəm ona tamaşa,

      Biz onunla yuxulayırıq baş-başa.

      Bir türk məzarı var

      Şirvan yolunda,

      Güllər açıb məzarın sağ-solunda.

      Bu məzardan əziz bir igid baxır,

      Ölümü adamı yandırıb-yaxır.

      Mən sığal vururam məzar daşına,

      İstəyirəm hey dolanım başına.

      Ermənilər qızışmışdı savaşa,

      Xəbər tutdu Mustafa Kamal Paşa.

      Köməyə göndərdi türk övladını,

      Məhv eləsin erməni cəlladını.

      Heyif bu mərd oğul getmişdir bada,

      Kaş güllə dəyəydi birbaş cəllada.

      Bakıda axşam, səhər,

      Küləklə dolur şəhər.

      Küləklər çox-çox olur,

      Gah əsir, gah yox olur.

      Küləklər gecəyarı

      Göyə sovurur qarı.

      Çovğunlu, qışlı olur,

      Bəzən yağışlı olur.

      Külək əsəndə yayda,

      Birdən ən isti ayda

      Çevrilib sərin yelə,

      Əsir belədən-belə.

      O sanki bir quş olur,

      Miz üstə qonmuş olur.

      Əsir yeni əsərin,

      Üstündə sərin-sərin.

      Bir oğlan var Muğanda,

      Tanıyırsız Elcanı?..

      Hər səhər gün doğanda,

      Biçir çöldə yoncanı.

      Tövlədə ana camış,

      Ona dikib gözünü.

      Yuxudan oyanmamış,

      O yetirir özünü.

      Ləklərinə su çəkdi,

      Əkdi turpu, xiyarı.

      Yollarda çinar əkdi,

      Gözəl olsun diyarı.

      Xəzər onun dənizidir,

      Ağ dalğalar ləpələri.

      Ayağının bir izidir

      Sahildə qum təpələri.

      Tapp… çırpıldı qapı-baca,

      Qumlar yağa-yağa gəldi.

      Salam verib hər ağaca

      Xəzri səhər bağa gəldi.

      Toyuq-cücə hinə qaçdı

      Görüb xəzri küləyini.

      O bir yelpinc kimi açdı

      Ağ xoruzun lələyini.

      Dəniz iyi evə doldu,

      O gətirdi ətirini.

      Yol ağzında tutub yoldu

      Söyüdlərin çətirini.

      Çəkə-çəkə al narları,

      Heyvalarla barışdırdı.

      Ağaclarda o barları

      Bir-birinə qarışdırdı.

      Üzümlükdə gəzdi külək,

      Meynələri ləpələdi.

      Çiçəklikdə ətək-ətək

      Gül tozunu səpələdi.

      İzlərini silə-silə,

      Axşam döndü o, sahilə;

      Qumlar üstə söykənərək

      Şirin-şirin yatdı külək.