LITMIR.BIZ

      Könlüm bulanır kuçədə cövlanını görcək,

      Nitqim tutulur hərzəvü hədyanını görcək.

      Canım üzülür əldəki qalxanına baxcaq,

      Qəlbim alışır beldəki patranını görcək.

      Baxdıqca revolverinə əndamım olur süst,

      Bağrım yarılır xəncəri-bürranını görcək.

      Təfriq edəməm: məstmi, huşyarmısan sən, -

      Məstanərəviş, məşyi-pərişanını görcək.

      Düşdün lotuluq məşqinə, islamə uyuşma,

      Öldür nerədə olsa müsəlmanını görcək.

      Qoy börkünü kəc qaşının üstündə, fırılda,

      Kəndin kimi bir lotiyi-meydanını görcək.

      Məst ol gecə-gündüz, nə bilim, yat nerələrdə,

      Yum gözlərini xaneyi-viranını görcək.

      Əmrədlər ilə keyfini çək bağda, çəməndə,

      Bir baxma da ətfali-ciyərqanını görcək.

      Gəh “iskoroxod” çəkmə, gəhi gey “lakeronni”,

      Vellən gecə-gündüzdə xuramanını görcək.

      Var-yoxunu sərf eylə barışnalara, ancaq

      Söy həmsəri-məzlumeyi-nalanını görcək.

           Gül, gül ki, cəvansən,

           Əyyaşi-cəhansən,

           Sərxoşlara cansən,

           Hala güləcəksən.

           Vəqta ki, qocaldın,

           Rişi döşə saldın,

           Pis günlərə qaldın,

           Onda biləcəksən!..

      Adətimiz daş idi də’va günü,

      Tullarıdıq əldə sapan qıjhaqıj!

      Hər kəsə dəysəydi edərdi haman

      Bir neçə gün ahü fəğan, ufhauf!

      Mərhəm olurdu, sağalırdı yara,

      Əldə qalırdı yenə can sapbasağ.

      İmdi revolverdi, dönüm başına,

      Nagəh olur gülləfəşan partapart!

      Onda görürsən yıxılıb yanbayan

      Bir neçə növrəstə cəvan laybalay!

      Tüf belə dövranə ki, bədtər olur

      Seyri-fələk, dövri-zəman ilbəil!

      Milləti-islam qırır bir-birin,

      Allah, aman, bu nə yaman qırhaqır!

      Qardaşa bax, qardaşını öldürür,

      Vəhşi olub əhli-cəhan sərbəsər!

      Milləti gördükcə belə hərcü mərc

      Könlüm olur dopdolu qan qatbaqat.

      Böylə gedərsə, Bakı əldən gedər,

      Qalmaz o mə’vadə aman hiç, hiç!

      Bari, xudaya, özün islah qıl,

      Ta edələr pirü cəvan sülh, sülh!

      Qarı nənənin sözlərini sanma çərəndir,

      Canım, gözüm ay qız!

      Hər kəlməsi min lə’li-Yəmən, dürri-Ədəndir,

      Anla sözüm, ay qız!

      Çox ömr eləyib, çox da hünər etmişəm isbat

      Bu dari-cəhanda.

      Min hiylələri qatlamışam sinəmə qat-qat

      Bu xeyli zəmanda.

      Min il sənə nəqlin eləsəm məkri-nisani,

      Qurtarmaz, azalmaz.

      Doldursam əgər məkrlə ətrafi-cəhani,

      Bir boş yeri qalmaz.

      Cadu da əlimdən bacarıb cin də qutarmaz,

      Əfsunuma bah-bah!..

      Mən eylədiyim məkri şəyatin də bacarmaz,

      Vallah və billah!

      Xoştaleimişsən ki, bu gün feyzi-hüzurum

      Oldu sənə qismət.

      Qan sözlərimi, indi sən, ey gözdəki nurum,

      Qoyma keçə fürsət.

      Əvvəl bu qədər bil ki, vəfadar ər olmaz, -

      Aqil olur olsun;

      Bir ər ki, vəfadar ola, aləmdə tapılmaz, -

      Cahil olur olsun;

      Zinhar, vəfa etmə tələb ər dediyindən,

      Sərvəqt ol, amandır!

      Asudə xəyal olma bu şohər dediyindən,

      Üç-dördün

Скачать книгу