LITMIR.BIZ

      Тыңлыйсызмы, ягез, кем анда?..

      Еллык план өзелеп һаман да,

      Цехларына яңа техника

      Сугышып кына кергән заманда

      Бер заводның башлы ирләре

      (Тынгы белмәс инженерлары),

      Бик тырышып ашыга-ашыга

      Уйладылар яңа машина.

      Бар көчләрен шуңа бирделәр,

      Тау-тау сызым сызып өйделәр.

      «Кешеләрнең, әйдә, хезмәтен

      Җиңеләйтик тагы да!» – диделәр.

      Көн арты көн үтте, җил кебек,

      Эшләделәр бар да, җилкенеп.

      Эшли торгач, апрель башына

      Әзер булды яңа машина.

      Детальләре – аяз көн кебек,

      Буяу исе тора бөркелеп.

      «Могҗиза бу!» –диеп, эшчеләр

      Кул чаптылар дәррәү, гөр килеп…

      …Сынауларны үтте машина,

      Зур эш өмет итте машина,

      Күзен текәп җитәкчеләргә,

      Боерыкларын көтте машина.

      Җитәкчеләр бер буш сәгатьтә

      (Яз айлары үткәч, әлбәттә)

      Тоттылар да җыелып тиз генә

      Сөйләштеләр кызып (түз генә):

      – Көнлек норма сау һәм сәламәт,

      Эш хакыннан эшче канәгать;

      Машинаны пока цехларга

      Куймый торсак, нишләр, җәмәгать? –

      Диде берсе, сүзне йомгаклап.

      Бүтәннәре әйтте: – Әйбәт. Хак!

      Шуннан атна-ун көн узмады

      (Алар тагы эшне сузмады),

      Бер, ике! Һәм безнең машина

      Чыгып басты цехның каршына.

      Кыш үткәрде шулай, аннан җәй,

      Һай, иртә чал керде башына;

      Йөзкәйләре сулды, агарды,

      Эчләрендә гөмбә яралды.

      Һәр әгъзасы тузып, таланып,

      Төшәр чиккә җиткәч таралып,

      Завхоз күрде аны берчакны

      Һәм, «эх!» диеп, шунда бот чапты:

      Металломга илтсәк, янәсе,

      Чыгачак бит тимер тау чаклы!

      Машинабыз чынлап беркөнне

      (Жәлләмәсләр икән мескенне!) –

      Бәйләп салгач, бармый ни чара –

      Металломга китте бичара.

      Ай-һай ерак китте машина, –

      Кешеләрдән байтак тозлы тир,

      Хезмәт таләп итте машина.

      Кайнап торган домна мичендә

      Машинабыз эреп тиз көндә,

      Әле туган кебек анадан,

      Металл булып чыкты яңадан.

      Тап булды ул җитез улларга,

      Уйнап кына йөрде кулларда.

      Кулдан-кулга… аннан ул янә

      Чыгып китте ерак юлларга.

      Хәзер дә, ди, юлда ул үзе,

      Кабатлый, ди, һаман бер сүзне:

      «Кертмәсеннәр генә тәмугка,

      Бирмәсеннәр теге заводка!»

      Бер сажиннан сыра коеп,

      Күбек белән сыйлый ул.

      Үзенә, хәер, килешә кебек

      Күлмәгенә сыймый ул.

      Очрый

Скачать книгу