Скачать книгу

төннәргә,

      Берәү кояшка гашыйк.

      Берәү ярата кырларны,

      Берәүне тарта таулар.

      Ә берәүнең күңелендә

      Мәңге дулкыннар шаулар.

      Матурлыкны кем яратмас,

      Ә син үзең, мәсәлән,

      Әйтче, димсең бу тормышта

      Ямь табасың нәрсәдән?

      Үр менү дип, күкрәк каксам,

      Сөям, дисәм давыллар.

      Үрдә арып егылганым,

      Давылда калганым бар.

      Яратам дип шапырынсам

      Әгәр утлы яшенне –

      Яшен иң якын дустымны

      Җир астына яшерде.

      Болытларга карата да

      Үпкәмне әйтим әле –

      Боз сугып китте үткән җәй

      Никадәр игеннәрне.

      Аяз көннәрне сөям дип

      Сөрән салу кирәкме? –

      Дымга сусап яткан кырлар

      Әрнетте бит йөрәкне.

      Алайса, син сөясеңдер

      Хезмәтне, димсең, шашып?

      Юк, мин хезмәттән соң туган

      Могҗизаларга гашыйк.

      Диңгез төбенә төшмәсәң,

      Энҗе-мәрҗәннәр эзләп,

      «Яратам» дип әйтү белән

      Ителәмени хезмәт?!

      Саныйсыңдыр, бәлки, мине

      Син бер җансыз юләргә.

      Юк, дускаем, мин дә гашыйк,

      Мин гашыйк җиңүләргә.

      Авырлыкларын тормышның

      Татып үз иңнәремдә,

      Тормышны сөям дигәннәр

      Сөю уята миндә.

      МӘҢГЕЛЕК УТ

      Тын мәлләрне, яралы кош төсле,

      Әкрен-әкрен генә талпына.

      Җил кузгалса, кинәт баш калкыта,

      Иркен мәйданны да тарсына, –

      Гүя, факел тотып, берәү чаба

      Киләчәккә, еллар каршына.

      «Уяу булыгыз, кешеләр!» дигән сүзләр

      Уелып кала мәйдан ташына.

      СИКСӘН ЯШЬЛЕК ТУКАЙ

      Бертуктамый сайрый,

      И сайрый ла…

      Һаман сайрый тургай.

      Сау, таза карт икән Толстойдай

      Сиксән яшьлек Тукай.

      Чәчләр генә азрак көмешләнгән,

      Күзләр шул ук аның.

      Бер атлый да туктап тыңлап тора

      Тургай тавышларын.

      «Нинди аяз, нинди зәңгәр күгең,

      Нинди якты иртәң…

      И туган җир, синме соң бу?» – диеп

      Гаҗәпләнә микән?

      Сөенә микән күреп һәр тарафта

      Муллык ташыганын?

      Танымый да микән әллә инде

      Туган Кырлай ягын?

      Узып барган бер малайга әнә:

      «Балакаем, – ди ул. –

      Кем җырлары анда ишетелә,

      Әйтче, нинди көй ул?»

      «Кайсы яктан соң син үзең, бабай,

      Ай-һай, кара, кара…

      Соң Тукайны юкмы ишеткәнең?» –

      Диеп көлә бала.

      Әллә көлә шул мәл, әллә елый

      Сиксән яшьлек Тукай.

      Һаман коела җиргә гүзәл моңнар,

      Һаман сайрый тургай.

      «Җил-давыллы дәрьяларда…»

      Җил-давыллы дәрьяларда

      Бер ялгызың адашсаң,

      Раслый күрмә күңелең шиген:

      «Син ялгыз», – дип алдашса, –

      Эзлиләр сине дусларың

      Җилләр, давыллар аша.

      Әсирлектә ялгыз калып,

      Газапланган чагында

      Әйтә

Скачать книгу