Аннотация

Dwuoczkę wyróżnia spośród jej sióstr straszliwa przypadłość – ma dwoje oczu. Powszechnie uważa się tę ilość za zupełnie typową, jednak nie w rodzinie dziewczyny. Dla Jednooczki, Trzyoczki i matki dziewcząt jest to powód do niechęci i kpin.Na szczęście Dwuoczka może liczyć na rady mądrych ludzi, i swoją kozę. Nie zabraknie też odrobiny magii.Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia.

Аннотация

Udało się w końcu macosze: Jaś i Małgosia zgubili się w lesie. Dobrze, że trafiają na chatkę z cukru… „Och, uciekajcie! – chcielibyśmy ich ostrzec. – Przecież w tym domku czai się straszne niebezpieczeństwo! Sami staniecie się głównym daniem na uczcie złej czarownicy!”Dzielny Jaś, który nie wahał się poświęcić ostatniej kromki chleba, by oznaczyć drogę powrotną do domu, zostaje zamknięty w klatce jak tuczne zwierzę. Małgosia, choć do tej pory to brat się nią opiekował, teraz musi ratować jego i siebie. Zła jędza dostaje to, na co sobie zasłużyła.Baśń o Jasiu i Małgosi, tak popularna w europejskiej kulturze, została spisana na podstawie niemieckich opowieści ludowych. Stanowi twórcze przetworzenie starszych motywów mitologicznych i sama też zmieniała się w kolejnych wydaniach Baśni braci Grimm.Centralnym tematem tej historii jest jedzenie i głód. Dziś trudno to pojąć, by ojciec musiał porzucić dzieci w lesie dlatego, że nie ma ich czym nakarmić. Znacznie też rzadziej w zbiorowej wyobraźni pojawiają się teraz ludożercy. Jedno się nie zmieniło: dom pełen słodyczy pozostaje niebezpieczny dla zdrowia dzieci. Tylko już z zupełnie innych przyczyn…

Аннотация

Jest coś magicznego w blasku padającym po zmroku z okien. Wie to Kocia, córka szwaczki, która spędza wieczory obserwując życie sąsiadów. Nieoczekiwanie zyskuje dzięki temu przyjaciółkę – w oknie na trzecim piętrze dostrzega nieznajomą dziewczynkę, która zaprasza ją do zabawy. Marynia jest córką urzędnika i ma wszystkie zabawki, jakich zapragnie. Mimo różnic, między dziewczynkami nawiązuje się nitka sympatii. Obie darzą miłością Aldonę – piękną lalkę Maryni.Pewnego dnia Kocia dostaje nieoczekiwany prezent i już nic nie będzie takie jak dawniej.Wzruszająca, nostalgiczna opowieść o przyjaźni i beztroskich zabawach dwóch dziewczynek, pięknej lalce i starej kamienicy.

Аннотация

Któż nie zna opowieści o Aladynie i magicznej lampie? Czy wiecie jednak, że także w innych naczyniach mogą być więzione duchy? I to wcale nie anonimowe baśniowe stwory, a całkiem prominentne postacie świata legend i mitów. Przekonał się o tym syn pewnego drwala.Czy znalezienie zaklętej flaszki pomoże chłopakowi spełnić marzenia i zostać lekarzem, czy może raczej przysporzy mu problemów?Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia.

Аннотация

Historię Czerwonego Kapturka znamy wszyscy w przeróżnych wersjach. Opowieść o dziewczynce w czerwonej czapeczce i wilku ma średniowieczne korzenie, a już w końcu XVII w. ukazała się w zbiorze baśni spisanych przez Charles'a Perraulta (1628–1703). Bracia Wilhelm i Jacob Grimmowie (1786–1859 i 1785–1863) uzupełnili ją o szczęśliwe (nie dla wilka!) zakończenie.Baśń ma charakter moralizatorski, została skomponowana tak, by przestrzegać dziewczynki i młode kobiety przed wdawaniem się w rozmowę z nieznajomym, który może przecież żywić bardzo niecne zamiary… Bohaterkę ukazuje jako osobę sympatyczną, ale naiwną, która nie rozpoznaje w wilku potwora i daje się namówić na niewinne przecież, a tak brzemienne w skutki zrywanie kwiatków. Co by się z nią stało, gdyby nie interwencja młodego myśliwego?Na pocieszenie warto wspomnieć, że w innych wersjach tej historii Czerwonemu Kapturkowi udaje się przechytrzyć wilka i sama ratuje się z opresji.

Аннотация

Chyba nikt nie chciałby zgubić się nocą w lesie. Córki drwala miały jednak szczęście w nieszczęściu, znalazły nocleg. Tylko czy aby na pewno bezpieczny?Tajemnicza chata i mrukliwy starzec, mówiące zwierzęta i nocne hałasy, czary i pułapki – siostry czeka mnóstwo wrażeń. Jak sobie poradzą i co z tego wyniknie? Przekonajcie się sami.Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia.

Аннотация

Siedem lat – tyle czasu dał swoim trzem uczniom młynarz na znalezienie doskonałego konia. Stawka jest wysoka: ten, który przyprowadzi najwspanialszego wierzchowca, dostanie młyn.Czy jednak obietnica otrzymania zwycięskiego rumaka, to dostateczny powód, żeby zatrudnić się na służbę u kota? Może słusznie starsi młynarczykowie nazywali Bartka głupim? No i do czego właściwie potrzebny jest człowiek w pałacu pełnym niezwykle utalentowanych zwierząt?Czy kotek wywiąże się z obietnicy? Kto dostanie młyn?Bracia Jacob i Wilhelm Grimmowie byli XIX-wiecznymi niemieckimi naukowcami, autorami m.in. Słownika niemieckiego, jednak ich najbardziej znanym dziełem jest zbiór baśni, legend i podań ludowych. Choć od pierwszego wydania minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia czytelników.

Аннотация

Niemal wszyscy znają historię o królewnie, siedmiu krasnoludkach i zatrutym jabłku. Nie każdy jednak wie, że nie jest to jedyna Śnieżka w krainie baśni.Poznajcie łagodną Białośnieżkę i jej energiczną siostrę Różankę, dwie dziewczynki mieszkające z matką w przytulnej chatce w lesie. Pewnego zimowego wieczoru, jak to czasem w bajkach bywa, do ich życia zawita magia, a wraz z nią mówiący niedźwiedź, niewdzięczny skrzat z tendencją do popadania w kłopoty, a nawet skarb i zaklęty książę.Baśń Białośnieżka i Różanka była jedną z inspiracji wielokrotnie nagradzanego komiksu Fables (pol. Baśnie).Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej Baśniami braci Grimm, to opowieści i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach, dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników.

Аннотация

Guido Gozzano jest w historii literatury włoskiej znany przede wszystkim jako poeta. Niewielu zaś wie, że był także autorem baśni i opowiastek, napisanych w latach 1909–1914 z myślą o najmłodszych czytelnikach i opublikowanych najpierw na łamach czasopism „Corriere dei piccoli” („Kurier dziecięcy”) i „Adolescenza” („Młodość”).Srebrna zajęczyca i inne baśnie to wybór 18 baśni, wśród których Czytelnicy znajdą historię o księżniczce Nazzarenie, uwięzionej w ciele tytułowej srebrnej zajęczycy; o niemożliwej miłości Pierwiosnka i księżniczki Śnieżynki czy o zaczarowanej tańczącej, śpiewającej i grającej wodzie, która pomoże zdjąć urok z króla, ojca trzech pięknych księżniczek zamienionych w wieprze. Sześć z nich zostało zilustrowanych przez Adama Kołakowskiego – to pierwsza książka z ilustracjami udostępniona na Wolnych Lekturach.

Аннотация

Relacja z podróży Zygmunta Glogera po Niemnie, Wiśle, Bugu i Biebrzy napisana w formie dziennika.Gloger opisuje zarówno piękno przyrody i niesamowite krajobrazy, jak i opowiada o obyczajach ludzi z tamtych stron, na podstawie obserwacji i rozmów z nimi. Autor umiejętnie łączy naukową relację i obserwację z poetyckim przedstawieniem, doskonale oddając realia. Zdaniem Elizy Orzeszkowej, autorki przedmowy do Dolinami rzek…, Gloger w codziennych niby krajobrazach potrafi dostrzec niebywałe piękno i wyrazić je słowami.Zygmunt Gloger był polskim historykiem, etnografem, folklorystą i krajoznawcą. Zasłynął przede wszystkim jako autor interesujących rozpraw opartych na intensywnych badaniach dotyczących kultury i obyczajowości ludowej.