LITMIR.BIZ

      PROLOG

      Dziś

      Martyna Chodelska miała wrażenie, że umrze z zimna. Tak mroźny styczeń w Szczawnicy odnotowano ostatnio w latach siedemdziesiątych, kiedy jej nie było jeszcze na świecie.

      Minęła ósma. Goście willi Martyna schodzili na śniadanie. Turystyczny rozgardiasz miał się dopiero zacząć. Te trzy kwadranse przed otwarciem wyciągu na Palenicy były jedyną chwilą dnia, gdy kobieta mogła w spokoju pojeździć na nartach. Pracownicy stacji przychodzili wcześniej i puszczali kolejkę na kilka próbnych kursów, zanim punkt dziewiąta wsiądą na nią wielbiciele dwóch desek. Wyciągowi pozwalali Martynie korzystać ze świeżo wyratrakowanych tras – tak po sąsiedzku.

      Chodelska spojrzała na szczyt Palenicy z okna na piętrze. Wyszła przed dom, zasunęła zamek sportowej kurtki pod samą szyję i przecięła ulicę Główną. Nowiutkie carvingi zarzuciła na ramię. Masywne buty nie ułatwiały poruszania się po oblodzonym asfalcie. Przeszła parę metrów w prawo. Zapięła wiązania, zatrzasnęła klamry. Minęła drewnianą ażurową altankę ujęcia źródła Szymon, zjeżdżając uliczką wprost pod dolną stację kolejki. Śnieg skrzypiał pod nartami. W powietrzu unosił się zapach palonego drewna. Z dołu tym razem nie dobiegał szum rzeki.

      Grajcarek zamarzł.

      Na parkingu było jeszcze pusto. Czteroosobowe kanapy nie zostały puszczone w ruch.

      Zbliżyła się do przeszklonego dachu kryjącego silnik wyciągu. Panowała tu dziwna cisza. Nie dostrzegła żadnego z pracowników. Może było wcześniej, niż jej się wydawało? Kilka metrów przed nią, tuż pod linami, majaczyła na śniegu jakaś zielona plama. Przełożyła gogle na kask, żeby lepiej widzieć.

      – Halo! – zawołała. – Jest tu ktoś?

      Wstrząsnął nią dreszcz. Mróz dawał się we znaki. Dopiero za trzecim razem udało jej się trafić końcówką kijka w zatrzask uwalniający but z wiązania. Wypięła drugą nartę. Potykając się w zaspach, podbiegła do wyciągu.

      W śniegu leżał człowiek.

      Nie ruszał się. Martyna przesadziła bramkę obrotową i podbiegła do mężczyzny. Potrząsnęła nim. Obróciła na plecy. Było już jednak za późno.

      Nie żył.