Скачать книгу

þo scortir þek enn mikit at þu megir vera iþessum stoðum eða þu ser mac-legr at liva her at eilifu með þui er þu cannt eigi eN scapara þin. oc þu veizt eigi huerr sannr guð er.

      Oc er hann hafði heyrt þessa luti þa hræddiz hann acafliga oc mælti sua. Huerr ert þu drottin at ec trua a. Roddin suarar. Farþu til Girclandz oc man þer þar kunnict gert nafns drottins guðs þins. Oc ef þu varðueitir hans boðorð. þa mannt þu hava æilift lif oc sælu Oc þa er þu truir retliga þa mannt þu marga aðra snua fra villu oc til hialpar. þui at guð hefir þek sett til at snua honum til handa margar þioðir.

      Oc er hann hafði þessa luti heyrða oc set. þa ætlaði hann at stiga niðr af steini-num. Oc er hann for ovan. þa sa hann ogorliga staði fulla af logum oc quolum oc þar með heyrði hann aumligan grat. oc margsconar ogorliga luti. Oc þar þottiz hann kenna mænn marga þa er truat hofþu ascurþguð beði vini oc hofþingia. Oc þat scilþi hann at sia quol beið buin Valdamars konungs oc d. Honum feck þa mikils sua at þa er hann vacnaði flaut hann allr itarum. oc vacnaði með miclum otta.

      Eptir þat bað Olafr lið sitt buaz til brautferþar. Oc vil ec nu sigla til Girklannz. oc sua gerir hann. oc byriar honum vel. oc com hann til Girclandz. Ос hitti þar dyr-lega kenni mænn oc uel truaða er honum kendu nafn drottins Iesu Cristz. varð hann nu lærþr með þeire tru sem fyrr var honum boðat isuefni. Siþan hitti hann agetan byscup einn oc bað hann ueita ser helga skirn þa sem hann hafði lengi til girnz oc mætti hann vera isamlagi cristinna manna, ос siþan var hann primsignaðr Oc siþan bað hann byscup fara með ser i Rusiam oc boðaði þar nafn guðs heiðnum þioðum. Byscup q. heita myndu ferðinni ef hann vildi fara sialfr þui at þa mun konungr sialfr siþr imote standa oc aðrir storhofþingiar. helldr ueite hann til sinn styrk at avoxtr mætti at verþa oc guðs cristni magnaðiz.

      Siþan ferr Olafr ibrot oc aptr iRusiam oc var nu sem fyrr fagnat honum uel. du-elsc hann nu þar um rið. hann röþir opt firir konungi oc d. at þau geri eptir þui sem þeim höfir oc miclu er fegri siþr at trua asannan guð oc scapara sinn. er gerði himin oc iorð oc alia luti er þeim fylgir. hann segir oc huersu illa samir þeim monnum er rikir eru at villasc isua miclum myrcrum at trua þat guð er enga hialp ma ueita. oc leggia aþat alia stund oc starf. megu þer oc skilia af yðarri speki at þetta er satt er ver bioðum. Oc alldri seal ec af lata at boða yðr sanna tru oc guðs orð. at þer mettið avoxt geva almatkum guði. En þo at konungr stöþi lengi við ос mælti imoti at lata sið sín. oc atrunað guðanna. þa feck hann þo skilit með guðs miscun at mikit skilþi siþinn þann er hann hafði eþa sia er Olafr boðaði. Var hann oc opt fagrliga a minntr. at þat var blot villa oc hindr vitni er þeir hofðu aðr með farit. en cristnir menn truðu betr oc fagrlegarr. Oc með heilsamlegum rðþum drotningar er hon gaf til þessa lutar at fultingiandi guðs miscunn þa iatti konungr oc allir menn hans at taca heilaga slcirn oc retta tru oc varþ þar allt folc cristit.

      Oc er þetta var gort þa bio Olafr ferð sina brot þaðan oc geck nu mikil frægð af Olafi huar sem hann for. eigi at eins iGarða ueldi helldr oc allt inorðralfu heimsins. oc þa com firægþ Olafs allt norðr iNoregs uelldi. oc agetlegt verk er hann vann ahu-eriom degi. (Bls. 39–43)

      14. Fra Olafi konungi

      12 […] Siþan gaf Olafr sinum monnum leyfi at þeir föri ikaupferþir þangat sem þeir villdi. oc kömi þo til Ænglanz fyrr en hann föri þaþan. Oc at gefnu þessu leyfi foru þeir ikaupferðir. en Olafr hellt þa skipum sinum til Englandz. Oc er hann com þar þa heyrði hann sagt at jarl sa reð firir Norðimbralandi er Sigurðr het. […] Iarlinn undraðiz miok þeira uascleik oc spyrr þenna hinn virðilega mann huerr hann se eða huaðan hann veri comin. hann s. at hann het Ali hinn auðgi oc var hann caup maðr. en uer erum comnir allir af Garðariki. […] (Bls. 45–46)

      19. Fra suikræðum Hakonar j. við Olaf T. s.

      13 Nu er þar til at taca at Hakon j. heyrir micla fregð af morgum orrostum oc snill-dar brogþum Olafs T. s. er hann uann viða. […] Þorir het maðr clacka vinr mikill iarlsins. hann callar hann til sin aþinginu oc segir at hann uill senda hann iGarða austr með þeim örendum at hann seal segia andlat jarlsins oc þat með at landit liggi nu hofþingialaust. […] Oc biogguz þeir nu til ferþar. Oc styrþi sinu skipi huerr þeira foru siþan til Englandz oc er þeir comu þar spurðu þeir at Olafr var þa farin austr iGarða riki. Oc siþan sigldu þeir austr þangat oc er þeir comu þar. fagnaði hann þeim uel með mikilli bliðu. oc gerði frendum sinum fagra ueizlu. […] nu voro þeir þar um uetrin En er varaði bioz Olafr austan með vi skipum. oc þau um fram iij er þeir hafðn austr haft. Þessi skip voro laðin morgum dyrligum gripum gulli oc gimsteinum oc agetligum pellum. oc allzscyns farmi er fasenn var iNorðlondum. […] (Bls. 63–66)

      25. Fra OLafi konungi T. s.

      18a Þat finnz ifrasogn Ara hins froða oc eru þeir fleire er þat sanna at Olafr T. s hafi ij uetr haft oc xx þa er hann com iland. oc tok riki en hann reð firir v. uetr. En þo eru þeir sumir menn froðir er sua vilia segia oc þui trua at sua se at hann hafi haft ij uetr oc xxx. vetra. er hann tok rikit. oc þat seal nu sanna huersu þeir telia.

      Þat segia þeir þa er Tryggui konungr faþir hans var uegiN at Olafr var þa imoður quiði oc var föddr þat. oc var einn uetr með moður feþr sinum oc moður með leynd. Oc siþan for hann austr iSuiþioð. afund Hakonar gamla firir motgangi Hakonar j. oc Gunnhilldar. ос for þa um eyði merkr oc scoga. oc var þar ij uetr með Hakoni gamla. oc er hann for brot þaðan þa var hann þrevetr.

      Oc er hann for skipferðum oc hann var hertekiN er hann ætlaði iGarða þa tocu heiðnir menn þau oc hafðu isinu valldi oc var hann iþessi anauð vi uetr. En iGorðum austr oc austrholfunni veri hann xi ar. En i Vinðlandi iij uetr. oc þa for hann til Danmerkr oc til Irlandz. Oc tok þar helga skirn af abota. þeim er fullr var af helgum anda. oc iUestrlondum var hann ix ár.

      Oc eptir þat for hann af Englandi. oc hafði þa ij uetr hins fiorþa tigar. Oc eptir þat var sett uelræði af Þori cloclcu um Olaf. oc foru þeir þa til Noregs sem sagt var. oc var þa Þorir drepiN. eptir forspa finnzins. oc litlu siþarr Hakon j. Oc tok þa О. T. s. rikit sem sagt var. En þessir menn samþyckia þetta með þessum hetti Sæmundr hinn froði oc Ari hinn froði huarstueggia sogn er trulig. at Hakon hafi styrt rikinu xxxiij. uetr. siþan er fell Haralldr grafelldr En þat þyckir þa miok saman bera. oc þessi fra sogn.

      Þat calla meN at Olafr T. s. hafi haft iij tiþir. a sinum dagum. var su hin fyrsta er hann var imiclu ufrelsi oc aþian oc uvirðing. Annur tið alldrs hans skein með birti mikilli oc farsælu. Hin þriðia tið með tign oc frægþ oc mikilli ahyggio. firir morgum at bðta. En vera lcann þat at Einarr þambarskelfir eþa Astrið systir Olafs er atti Ærlingr aSola hafi ecki hugleitt þa þessi ix ar anauðar hans er margir varu iþeire ætlan at hann veri dauðr. En siþan er sia hinn sami maðr erfrendmir fundu oc vinir. sua sem endrreistan af dauða. þa fognuðu þeir þessum manne sua sem hann veri af dauða reistr ос tolðu þui til alldrs honum vii ár oc xx. En huarratueggia uitni synaz mer athuga verþ oc skynia þat huat af þyckir fellt at hava þuilikum frasognum. (Bls. 88–91)

      32. Fra Eiriki konungi iSuiþioð

      14 I þann tima er rikði yfir Noregi Hakon j. var Eirikr konungr iSuiþioð. […] Eirikr konungr atti Sigriði hina storraðu oc var þeira s. Olafr suænski. Þat segia menn at konungrin villdi skilia við Sigriði d. oc uilldi eigi hava ofsa hennar oc ofmetnað. oc setti hana drotningu yfir Gautlandi. En konungr atti siþan d. Hakonar j. Eptir hann tok riki s. hans Olafr.

      En þa baðu Sigriðar Vissivalldr Austruegs konungr ос Haralldr grenski. Uplen-dinga konungr. En henni þotti ser litilræði iþui er smakonungar baðu hennar. en þeim dirfð i er þeir ætluðu ser þuilica drotningo. oc firir þui brendi hon þa inni baða aeinni nott. oc þar let ос lif sitt gafugr maðr er het Þorir faþir Þoris hundz er barðiz við hinn helga Olaf konung aSticlastoðum oc eptir þetta verk var hon colluð Sigrið hin storraða. (Bls. 107–108)

      82. Fra Olafi konungi

      9 Þat sagði Hallfroðr

Скачать книгу