Скачать книгу

hét sækonungr, sonr Hggna í Njarðey, er þá herjaði í Austrveg. Hann átti ríki á Jótlandi. Hann helt liði sínu til Svíþjóðar. Þá var Eysteinn konungr á veizlu í heraði því, er Lófund heitir. Þar kom Sglvi konungr á óvart um nótt ok tók hús á konungi ok brenndi hann inni með hirð sína alia. […] (Bls. 60)

      XXXII. kapítuli

      Yngvarr hét sonr Eysteins konungs, er þá var konungr yfir Svíaveldi. Hann var hermaðr mikill ok var opt á herskipum, því at þá var áðr Svíaríki mjǫk herskátt, bæði af Dgnum ok Austrvegsmgnnum. Yngvarr konungr gerði frið við Dani, tók þá at herja um Austrvegu. Á einu sumri hafði hann her úti ok for til Eistlands ok herjaði þar um sumarit, sem heitir at Steini. Þá kómu Eistr ofan með mikinn her, ok áttu þeir orrostu. Var þá landherrinn svá drjúgr, at Svíar fengu eigi mótstgðu. Fell Þá Yngvarr konungr, en lið hans flýði. Hann er heygðr þar við sjá sjálfan. Þat er á Aðalsýslu. Fóru Svíar heim eptir ósigr þenna. Svá segir Þjóðólfr:

      Þat stgkk upp,

      at Yngvari

      Sýslu kind

      of sóit hafði

      ok ljóshgmum

      við lagar hjarta

      herr eistneskr

      at hilmi vá,

      ok austmarr

      jǫfri fǫllnum

      Gymis ljóð

      at gamni kveðr. (Bls. 61–62)

      XXXIII. kapítuli

      Qnundr hét sonr Yngvars, er þar næst tók konungdóm í Svíþjóð. Um hans daga var friðr góðr í Svíþjóð, ok varð hann mjǫk auðigr at lausafé. Qnundr konungr fór með her sinn til Eistlands at hefna fǫður síns, gekk þar upp með her sinn ok herjaði víða um landit ok fekk herfang mikit, ferr aptr um haustit til Svíþjóðar. Um hans daga var ár mikit í Svíþjóðu. Qnundr var allra konunga vinsælstr. […] (Bls. 62)

      XXXV. kapítuli

      […] Fær konungr bana ok mart lið með honum. Svá segir Þjóðólfr:

      Varð Qnundr

      Jónakrs bura

      harmi heptr

      und Himinfjǫllum,

      ok ofvæg

      Eistra dolgi

      heipt hrísungs

      at hendi kom,

      ok sá frgmuðr

      foldar beinum

      Hǫgna hrørs

      of horfinn vas. (Bls. 64–65)

      XLI. kapítuli

      ívarr víðfaðmi lagði undir sik allt Svíaveldi. Hann eignaðisk ok allt Danaveldi ok mikinn hlut Saxlands ok allt Austrríki ok inn fimmta hlut Englands. Af hans ætt eru komnir Danakonungar ok Svíakonungar, þeir er þar hafa einvald haft. Eptir Ingjald illráða hvarf Uppsalaveldi ór ætt Ynglinga, þat er langfeðgum mætti telja. (Bls. 72–73)

      Перевод

      Глава 1

      Круг земной1, где обитает род человеческий, сильно изрезан заливами. Большие моря вдаются в землю из окружающего [ее] океана2. Известно, что море тянется от Нёрвасунда3 и вплоть до Йорсалаланда4. От этого моря отходит на северо-восток длинный залив, который называется Свартахав5. Он разделяет6 трети света7. Восточная называется Азией, а западную некоторые называют Европой, а некоторые – Энеей8. А к северу от Свартахав простирается Свитьод Великая, или Холодная9. Некоторые считают, что Великая Свитьод не меньше Великого Серкланда10, некоторые сравнивают ее с Великим Блаландомii. Северная часть Свитьод12 не заселена из-за мороза и холода, подобно тому как южная часть Блаланда пустынна из-за солнечного зноя13. В Свитьод14 много больших округов. Там есть и много разных народов, и много языков.

      Там есть великаны и там есть карлики, там есть черные люди и там есть много удивительных народов. Там есть также поразительно большие звери и драконы15. С севера, с гор, лежащих за пределами всех населенных мест16, течет через Свитьод река, правильное название которой Танаис17. Раньше она называлась Танаквислом, или Ванаквислом18. В море она впадает в Свартахав. [Область] по Ванаквислу звалась тогда Ваналандом, или Ванахеймом19. Эта река разделяет трети света20. Восточная называется Азией, а западная – Европой.

      Глава 2

      [Земля] в Азии к востоку от Танаквисла звалась Асаландом21, или Асахеймом22, а главный город, который был в той стране, называли они Асгардом23. И в том городе был хёвдинг24, который звался Одином25. Там было большое капище. Там существовал такой обычай, что верховных жрецов было двенадцать26. Они должны были совершать жертвоприношения и судить народ. Их называли днями27 и дроттинами28. Все люди должны были служить им и оказывать им почтение. Один был великим воином и много странствовал, и завладел многими государствами. [Дальше в этой главе – о вере людей в Одина.]

      Глава 5

      Большой горный хребет

Скачать книгу