LITMIR.BIZ

Скачать книгу

bilmədiyindən danışdı. Lemi diqqətlə qulaq asır, tez-tez suallar verir, hər şeyi yerli-yataqlı soruşub öyrənməyə çalışırdı. Qadın onun ən adi şeyləri belə bilmədiyinə təəccüb eləsə də, sonda ağıldankəm uşaq üçün bunun normal olduğunu qəbul etdi.

      Gecə Lemi Ema xalanın boğçaları və pal-paltarı yerə tökərək səylə səliqəyə saldığı çarpayıda uzanan kimi dərin yuxuya getdi. Qadın özü isə yerdə düzəltdiyi yataqda uzun müddət yata bilməyərək fikirləşdi: uşağı aparıb xəstəxanalardan birinə təhvil versinmi, yoxsa yanında saxlasınmı? Axı o da təklikdən bezmişdi, özünə hayan axtarırdı. Bir neçə dəfə durub qızın üstünü örtdü. Səhərə yaxın bir də durdu, uzun-uzadı qızın üzünə baxıb saçlarını sığallayaraq alnından öpdü:

      – Səni göydən mələklər mənim üçün göndəriblər, sən məni bəxtəvər edəcəksən, – deyə pıçıldadı.

      3. Parkda

      Səhər tezdən Lemi maşın mühərrikinin gurultusuna yuxudan oyanıb pəncərədən baxdı. Ema xala həyətdə dayanmış iri zibil maşınının yanında yaşlı bir kişi ilə nəsə danışırdı. Qadın içəri keçib Lemini tələsdirdi:

      – Tez ol, qızım, maşın bizi şəhərə aparacaq. Bir az yemək götürüm, yolda yeyərsən.

      Lemi həyətə çıxanda sürücü əyilib maşının kabinəsində nəyisə düzəldirdi. Başını qaldırıb Lemini görəndə heyrətdən bir neçə dəqiqə danışmaq qabiliyyətini itirdi. Sonra cəld əllərini silib əsgini maşının içinə tullayaraq Ema xalanın qarşısına keçdi:

      – Ay arvad, sən məni işə salmaq istəyirsən? «Ay, bacım qızıdır, ay, qohumumdur»… Məni səfeh hesab edirsən?

      – Allah eləməsin! Bu nə sözdür, ay Nəsib?

      – Aydın məsələdir ki, bu qız bir yaxşı ailənin uşağıdır. Düzünü de görüm, haradan oğurlamısan onu?!

      Qadının dili topuq çaldı:

      – Nə, nə oğurlamaq?! Özün danışdırsan, görərsən ki, ağıldankəmdir, ona görə də atılıb. Vallah, özü mənimlə qalmaq istəyir, bir-birimizə hayan olarıq.

      – Ay arvad, sabah ailəsi tapılıb başıma oyun açar. Mən onu maşınıma mindirə bilmərəm.

      – Yaxşı, özündən soruşaq. Qızım, bura gəl, – deyə o, üzünü Lemiyə tutdu. – Sənin adın nədir?

      – Lemi!

      – Xəstəxanadan necə qaçmısan?

      – Mən düyməni bir az tez basdım… – deyə Lemi bütün başına gələnləri birnəfəsə danışdı. O, sözləri özünəməxsus şəkildə vurğulayır, bəzi səsləri düzgün tələffüz etmirdi. Bütün bunlardan bir şey başa düşməyən sürücü səbirsizliklə soruşdu:

      – Ata-anan haradadır?

      – Çox uzaqlarda, başqa Qalaktikada.

      – Lənət şeytana, heyif bu uşaqdan, – deyə sürücü başını buladı, – di minin, tez olun! Onsuz da gecikmişəm.

      Bütün yolu o heç nə danışmadı, hərdənbir dönüb ürək yanğısı ilə Lemiyə baxırdı. Qızcığaz isə hər dəfə ona gülümsəyib başını tərpədirdi…

      Maşın gurultu sala-sala şəhərə girəndə Leminin gözü dörd oldu. O, adamlara, maşınlara, tikililərə diqqətlə baxır, adi şeylərə valeh olduğunu gizlətmir, sadəlövh suallar verirdi: «Maşın hərəkət edəndə niyə gurultu salır?», «Sükan nə üçündür?», «Bu oğlan nə satır?», «Dondurma turşdur, yoxsa şirin?» və s.

      – Bu uşaq danışmasa, daha yaxşı olar, – deyə sürücü acıqlı-acıqlı mızıldandı.

      Ema xala onu daha artıq hirsləndirməməkdən ötrü maşından tez düşməyi qərara aldı. Onlar şəhərin mərkəzi hissəsinə doğru xeyli piyada getdilər. Qadın qızın əlindən bərk-bərk tutmuşdu, sanki itəcəyindən qorxurdu. Parkın girəcəyində, gediş-gəliş çox olan yerdə Ema xala qızı kənara çəkib yerə saldığı döşəkçənin üstündə oturtdu, özü də ondan bir az aralıda oturdu.

      Lemi ağzını ayırıb maraqla gəlib-gedənə baxır, parka gəzməyə gələn adamlardan, əllərində top, şar və başqa oyuncaqlar olan qəşəng geyinmiş uşaqlardan gözünü çəkə bilmirdi. Səs-küy, qələbəlik onun ürəyincə idi: daha çox şey görmək, eşitmək istəyirdi.

      Lemi burada nə üçün oturduqlarını, ötüb- keçənlərin hamısının diqqətini nə üçün cəlb etdiyini başa düşmürdü. Bəziləri ona təəccüblə, bəziləri heyrətlə, bəziləri isə ürək ağrısı ilə baxırdı. Bir az aralıda oturmuş Ema xala: «Ağlı çatışmayan bu gözəl uşağa rəhm eləyin», «Xəstə qızcığaza kömək eləyin», – deyə tez-tez təkrarlayırdı. Yoldan ötənlər qızın yanına qoyulmuş qaba pul atırdılar. Qab sürətlə dolur, qadın sevincək onu meşin çantasına boşaldıb təzədən yerinə qoyurdu. Leminin «Bunlar nə üçündür?» sualına o belə cavab verdi: «Bunlar həyatdır, bunlar hər şeydir!»

      Bir uşaq Lemiyə şar bağışladı, o biri onun yanında çöməlib oturaraq adını soruşdu. Lemi cavab verməyə macal tapmamış uşağın anası peyda oldu və onun əlindən tutub darta-darta apardı. Uşaq bir neçə dəfə çevrilib baxandan sonra əli ilə «sağ ol» elədi.

      Gün qalxdıqca hava istiləşirdi. Lemi üzünü günəşin ilıq şüalarına tutub başını sola-sağa tərpətdi. İntuisiyası onu hər dəfə fürsət düşdükcə orqanizmi üçün lazım olan enerjini toplamağa sövq edirdi. Parkda əylənən, yelləncəklərin birindən düşüb o birinə minən uşaqların səsi, gülüşü eşidilirdi. Lemi yerindən qalxıb parkın içinə keçmək, uşaqlarla birlikdə yellənmək, əylənmək istədi. Ema xala narahat halda cəld yerindən qalxıb onu çiyinlərindən basaraq geri oturtdu:

      – Hələ ora getmək olmaz, bizi buraxmazlar. Əvvəl işləyib pul yığaq, axşam səni aparıb bütün yelləncəklərə mindirərəm.

      Lemi ürəyində onunla razılaşmasa da, sözündən çıxmadı, oturub axşamı gözləməyə başladı, çünki nə qədər sərbəst böyümüş olsa da, özündən yaşca böyük olan daha təcrübəli adamların sözünü saymağa vərdiş eləmişdi. Buna görə də axşamı gözləyərək xəyallar qurarkən haradansa peyda olan bir qadın onu fikirlərindən ayırdı. Üst-başından, geyimindən elə Ema xalaya oxşayan bu qadın bir əlini belinə qoyub onun qarşısında dayanmışdı.

      – Bura bax, sən haradan çıxmısan? – deyə o, rişxəndlə soruşdu.

      Ema xala tez yerindən müdaxilə elədi:

      – Ey, ey, uşaqla işin olmasın! Nə sözün var, mənə de!

      – Ema, indi də bu kələyə əl atmısan?! Bu uşağı haradan tapmısan?

      – Heç yerdən! Dost-doğmaca bacım qızıdır, yanıma gəlib!

      – Məni dolamısan?! Sənin nə vaxt bacın oldu ki, qızı da olsun?!

      – Bacım olmasın, xalam qızı olsun! Sənə nə var?

      – Necə yəni?! Camaat cibini burda boşaldıb bizim yanımıza əliboş

Скачать книгу