Жалған - Жанна Ермековна Курмангалеева

Скачать книгу

секіріп түсті.

      – Сәлем, анда. Жолыма неге шыға кеттің?

      Саткын мәз майрам болып күлді да жақынырақ келді.

      – Сен басып кете аласын деп қалай білер едім?

      Достар күле бастады да киіздей жомарттанып жайылған жерге отырды.

      – Далада жалғыз не істеп жүрсің? – сұрады Жылдыз.

      – Енді жалғыз емеспін ғой.

      Жылдыз шат басын шайқап, пышақты алды – оның жебелері бітіре бастады, тағы сүргілеп алуға керек болды.

      – Манаптың тапсырмасын орындадың ба, ұлы елшіміз?

      – Орындадым, – азғана маңғазданып деді Саткын. – Қайтып оралайын да сенмен бірге аң аулауға барамыз деп ойладым, ал сен жоқ екенсің.

      Ол ысқырып қалды да бір жерге қолын сермеді.

      – Толкун үйде жалғыз зарығып отыр.

      – Ә, Толқын ма… – ақырын, зауықсыз сияқты сіңліннің атын өз, дала үлгісімен айтты Жылдыз. Олар өмір бойы солай араласты – әркім өз мәнерімен. – Жарайды, енді, өз назын орындап кеткен жоқпын ғой. Сен бұл жерге не үшін сап ете түстің, анда?

      – Сені табу үшін.

      – Неге? – Жылдыз ажарын бұзып көрсетті.

      – Манап ашуланды. Саған, анда.

      – “Манап ашуланды”, – деді түкіріп да тізесінен жоңқаны қағып түсіріп Жылдыз. – Анау жындының не істейтіні маған бәрібір, басында тұрса да.

      Анданың қарапайым, дөкірлеу, қою қасты бетінде қасарушылықты танып қалып, Саткын еріксіз күлімсіреді.

      – Оған сен оны ұрсап тұрсың да әдепсіз сөздерімен атайсың деп өсек жетті. Ақырын болшы, анда, абайлық әлі ешкімді құртып кеткен жоқ. Бейтаныс адамдарға бұны не үшін айтасың?

      – Мүмкін, қатты сөз жылт етіп кетті. – Ол бұлшыкетті иығын көтерді. – Керек болса – мен бұны оның бетіне де айта салам.

      – Ол енді арқан мен қамшымен қорқытып тұр, – ескертті Саткын. – Есіркедім, өсірдім, туған баламдай сақтадым деп айтады…

      – Өсірді? – ысқырынып деді Жылдыз, ашудан әлі дайын емес жебені жерге қадап. – Бала жастан мені ешкім сақтаған жоқ. Туған баладай… Оның балаларын күндемеймін ғой.

      – Бұны маған не үшін айтып тұрсың? Мен білмегендей, – оның өзін-өзі іркіп, қолдағы сүйектерін сынып тұрғанына қарап, жұбатып деді Саткын.

      Жылдыз, жебені алып, оның сынып қалғанын көрді де ызаланғаннан лақтырып тастады.

      – Жарайды, тілімді тартайын. Қарғыс соққырсың анау сатарман, енді ешкімге жолды көрсетпеймін!..

      Оның ұрсып жүргеніне қарап, Саткын шыдай алмады, қарқылдап күле бастады.

      – Бірақ келгеніне, айтқанына рақмет, анда. Қарыздар болмаймын.

      Жылдыз түрегеліп, садақты алды. Тек қана қазір Саткын оның ақсап жүргенін байқады.

      – Аяғымен не болды? – Томсырайды.

      – Жылқы қатты жүріп бара жатқанда секіріп түстім, ештеңе етпейді. – Құтылып деді анда.

      Саткын, ойланып қалып, төмен қарады.

      – Мен тек қана сол үшін келген жоқпын, анда. Әңгіме мынада, – сәл үндемей отырып, деді ол. – Тағы бір нәрсе бар. Манап туткундармен соғысқа

Скачать книгу