LITMIR.BIZ

      Na lotnisku wsiadamy do taksówki, a potem spotykamy się z Drakiem w hotelowym lobby. Czuję się winna, że całowałam i dotykałam tego obcego faceta – naszego kierowcę. Boję się, że moi braci coś zauważą i już nigdy nie pozbędę się łatki łatwej panienki.

      Gdy krążymy po lotnisku, odsuwam się trochę od niego, lecz wtedy widzę, jak inne kobiety taksują go wzrokiem – i wcale mi się to nie podoba.

      Ale się do niego nie przysuwam.

      Drake obejmuje mnie na powitanie i wtedy zauważam, że teraz to Racer odwraca głowę i gapi się pociemniałym wzrokiem.

      – To mój brat Drake. A to Racer – dokonuję prezentacji.

      Wtedy się rozluźnia i podaje mojemu bratu rękę.

      – Tate – mówi.

      – Co u taty?

      – Wszystko dobrze. Czeka na was. – Brat wręcza Racerowi klucz do pokoju.

      Wszyscy wchodzimy do windy i jedziemy na piętro ojca.

      – Tata chce cię poznać – mówię, gdy nasze spojrzenia się spotykają.

      Uśmiecham się, ale tylko w środku. Modlę się, aby wszystko poszło dobrze.

      Wychodzimy z windy. Drake otwiera kluczem drzwi do pokoju ojca i wpuszcza nas do środka.

      – Przyjechali, tato.

      Ojciec siedzi na samotnym fotelu w dalekim kącie pokoju. Na mój widok jego twarz od razu się rozpromienia. Jego spojrzenie natychmiast przenosi się na wielkiego ciemnowłosego faceta u mojego boku.

      – Racer Tate. Mój ojciec – przedstawiam ich sobie.

      – Dzień dobry – wita się Racer.

      Podają sobie dłonie.

      – Nielegalne wyścigi uliczne – mówi tata.

      – W moich oczach to po prostu wyścigi.

      – Ale nie w oczach prawa. – Ojciec przypatruje się Racerowi i choć jego spojrzenie wydaje się zmęczone, to jest też w nim jakaś szelmowska iskra. – Gotowy na jutro?

      – Zawsze jestem gotowy.

      Ślinię się trochę podniecona tą jego pewnością siebie, a Drake patrzy na mnie spod zmarszczonych brwi.

      – To zobaczymy, co potrafisz – mówi tata.

      – Pokażę to z przyjemnością. Dobranoc panu. – Racer żegna się z ojcem skinieniem głowy, a ja zrywam się na równe nogi, bo chwilę wcześniej przycupnęłam na brzegu łóżka.

      – Zaprowadzę go do…

      – Ja go zaprowadzę – wtrąca się Drake. – Ty się prześpij. I dbaj, żeby skupiał się na pracy i nie pakował w kłopoty, Lainie. Jeśli w ogóle tu zostanie.

      Drake wychodzi za Racerem z pokoju.

      Wzdycham, siadam obok ojca i łapię go za rękę.

      – Wszystko dobrze? – pytam.

      – Teraz już tak, bo moja malutka wróciła – odpowiada.

      Uśmiecham się i obejmuję go, starając się nie myśleć, że miałabym spędzić choć jeden dzień bez tych ramion, w które mogę się wtulić. Chcę, żeby wszystko było z nim w porządku, bo jestem samolubna, bo mam w nim oparcie, bo tak bardzo go potrzebuję.

      ★ NIETYKALNA ★

      – Moja siostra jest nietykalna – mówi brat Lany, idąc za mną do mojego pokoju.

      – Moja też. – Uśmiecham się szeroko.

      Drake odwzajemnia mój uśmiech, a potem mruży oczy.

      – Nie wiem, co potrafisz, ale nie sądzę, abyś umiał wiele. Formuła 1 to nie są wyścigi uliczne. Ale moja siostra podjęła trud zwerbowania cię, więc w sumie możemy dać ci szansę.

      Wiem, co Drake próbuje zrobić: zastraszyć nowicjusza. Zmusić go, by szedł prosto, wyznaczyć granice, ustalić zasady.

      A ja łamię zasady.

      Przekraczam granice.

      Nie potrafiłbym iść prosto, nawet gdybym chciał.

      I nie sposób mnie zastraszyć.

      Wykładam więc kawę na ławę:

      – Nie widzę tu kolejki chętnych gotowych zająć moje miejsce.

      Drake zaciska szczęki, obrzuca mnie spojrzeniem, a potem wybucha śmiechem. Nie mogę się powstrzymać i też zaczynam chichotać. Obaj przyjmujemy swobodniejszą pozę.

      – Moja siostra postanowiła uratować ten zespół. Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, jakie miałeś szczęście. Oczekuję, że jutro o siódmej będziesz na torze. O siódmej i ani minuty później.

      Po tych słowach brat Lany się oddala, a ja wchodzę do swojego pokoju, rzucam torbę na podłogę i strzelając palcami, wyglądam przez okno. Daleko od domu. Wszystko było dotychczas w porządku: ściganie się przynosiło mi szczęście. Ale nigdy, kurwa, nie potrafiłem znaleźć sobie miejsca w życiu. Jeździłem od miasta do miasta w poszukiwaniu kolejnego odlotu. Tata mówił, że niczego nie traktuję poważnie.

      Może to prawda.

      Niczego poza wyścigami.

      A teraz również poza Laną.

      Nie wiem, co ona w sobie ma, ale odkąd ją zobaczyłem, chciałem ją zdobyć, posiąść i mieć na własność.

      A najgorsze, kurwa, że ją okłamuję. Okłamuję całą jej rodzinę. Nie chcę, żeby wiedziała.

      Za bardzo jej pragnę.

      Za bardzo pragnę się ścigać.

      „Ale skurwysynu – ciskam przekleństwem w samego siebie – od ostatniego nawrotu minęły całe miesiące”. Czuję się dobrze. Chcę jednak, aby moja kondycja była więcej niż dobra. Chcę udawać, że to wszystko jest już za mną. Wyjmuję swoje lekarstwa, a potem wkładam je z powrotem na samo dno torby.

      ★ PIERWSZY DZIEŃ NA TORZE ★

      W nocy przewracałam

Скачать книгу