Скачать книгу

      ไคร่ามองขึ้นไปยังใบหน้าของพ่อเธอ เขามีสีหน้าที่ไม่มีใครคาดเดาได้เหมือนเช่นเคย เป็นสีหน้าที่นิ่งเฉยของผู้นำทหาร ไม่ใช่ใบหน้าของพ่อที่เธอเคยรู้จักและเคยรัก เขามองตรงลงมายังเธอ ทำให้เธอรู้สึกประหม่า ในขณะที่ความคิดหลายอย่างแล่นผ่านเข้ามาในหัวเธอในเวลาเดียวกัน: พ่อภูมิใจในตัวฉันหรือเปล่านะ? หรือเขาโกรธที่เธอเป็นคนจุดชนวนสงครามนี้ขึ้น? เขาผิดหวังหรือเปล่าที่ธีโอส์ขับไสไล่ส่งเธอและละทิ้งกองทหารของเขา?

      ไคร่าได้แต่รอ เธอเคยชินกับการนิ่งเงียบเป็นเวลานานก่อนจะเอ่ยปากบอกสิ่งใด และเธอไม่สามารถคาดเดาอะไรได้ หลายสิ่งได้เปลี่ยนแปลงระหว่างทั้งสองในเวลาอันรวดเร็ว เธอรู้สึกเหมือนกับโตขึ้นมาในชั่วเวลาข้ามคืน ในขณะที่เขาเปลี่ยนไปจากหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหมือนกับว่าทั้งคู่ไม่รู้ว่าจะสานสัมพันธ์ดังเดิมได้อย่างไร เขายังคงเป็นพ่อที่เธอรู้จักและรักหรือไม่ คนที่อ่านนิทานให้เธอฟังก่อนเข้านอนตอนกลางคืนหรือเปล่า? หรือเขาเป็นผู้บังคับบัญชาของเธอแล้วในตอนนี้?

      เขายังยืนนิ่ง จ้องมอง และเธอคิดได้ว่าเขาไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไร ในขณะที่ความเงียบเริ่มกดดันคนทั้งสองมากยิ่งขึ้น มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่าน คบเพลิงที่เหล่าทหารจุดเพื่อขับไล่ความมืดในยามค่ำคืนส่องแสงวับวาวอยู่ด้านหลัง ในที่สุด ไคร่าก็ไม่อาจทนกับความเงียบได้อีกต่อไป

      “พ่อจะนำสิ่งของเหล่านี้กลับไปที่โวลิสหรือ?” เธอถามขณะที่รถขนดาบวิ่งผ่านส่งเสียงโลหะกระทบกัน

      เขาหันไปสำรวจรถคันนั้นและดูเหมือนว่าจะหลุดออกมาจากภวังค์

Скачать книгу