LITMIR.BIZ

      HOOFDSTUK EEN

      Thanos was verrast dat hij überhaupt ontwaakte. Na wat de koningin had gezegd vlak voordat de soldaten hem bewusteloos hadden geslagen, had hij verwacht dat ze gewoon zijn keel zouden doorsnijden.

      Hij wist niet of het positief was dat ze van gedachten waren veranderd.

      Hij moest weer bewusteloos zijn geraakt, want ineens besefte hij dat hij naar de bloederige vloeren van zijn vaders vertrekken staarde. Hij kon zich herinneren hoe het had gevoeld om zijn vader in zijn armen te houden, hoe de ooit zo grote man kwetsbaar als een kind had gevoeld. In zijn droom zaten zijn handen onder het bloed.

      Hij knipperde met zijn ogen, en het zonlicht vertelde hem dat dit geen droom meer was. Maar het bloed zat er nog. Zijn handen waren nog steeds rood, en Thanos wist niet hoeveel bloed er van hem was. Hij voelde ijzer tegen zijn lichaam, maar het waren geen boeien.

      Hij kon zich er echter niet op focussen, en Thanos vroeg zich af hoe hard hij geslagen was als hij zich niet van zijn herinneringen kon losmaken. Ze sleurden hem weer mee, terug naar het hulpeloze moment waar hij zijn vader had zien sterven.

      “Je zult de waarheid moeten bewijzen. De hele waarheid.”

      Het had zijn vader zoveel kracht gekost om die woorden uit te spreken. Het was op dat moment zo belangrijk voor hem geweest dat Thanos kon bewijzen dat hij de zoon van de koning was. Misschien had hij een manier bedacht om een deel van de schade die hij in zijn leven had aangericht ongedaan te maken. Misschien had hij gezien hoeveel schade Lucious zou kunnen aanrichten als hij de macht kreeg.

      Thanos kreunde. Het zonlicht stroomde door zijn dromen, en de pijn duwde hem weer terug naar zijn bewustzijn. Desondanks bleef de stem van zijn vader in zijn hoofd hangen.

      “Felldust. De antwoorden die je nodig hebt zijn in Felldust. Dat is waar ze heen ging nadat ik…”

      Zelfs in zijn dromen boden die woorden geen conclusie, met uitzondering van de lege blik in zijn vaders ogen. Hij had alleen de naam van een plek, een aanwijzing naar een reis die hem wellicht alles duidelijk zou maken.

      Als hij lang genoeg leefde om die reis te maken.

      Zijn bewustzijn kwam weer terug, en het kwam met het volledige gewicht van de pijn. Thanos had het gevoel alsof zijn hele lichaam bont en blauw was, tot op zijn botten. Hij kon nauwelijks zijn hoofd optillen, want het voelde alsof de inspanning alleen al het uit elkaar zou laten vallen. Hij wist uit ervaring hoe gebroken ribben voelden, en er waren te veel andere lichaamsdelen die bijna hetzelfde voelden.

      De wachters die hem in elkaar hadden geslagen hadden zich niet ingehouden vanwege wie hij was. Het voelde eerder alsof ze hem daarom zelfs harder hadden geslagen. Misschien vanwege zijn vermeende verraad, of omdat ze wilden laten zien dat ze niet aan de kant van hun rebelse prins stonden.

      Thanos slaagde erin om rechtop te gaan zitten en om zich heen te kijken. Zijn omgeving leek te verschuiven. Even dacht hij dat het door de pijn kwam, vertigo veroorzaakt door de klappen

Скачать книгу