LITMIR.BIZ

      HOOFDSTUK TWEE

      Vesuvius stond in de tunnel en keek op naar het zonlicht dat op hem neerscheen, zonlicht uit Escalon, en hij zwolg in het mooiste gevoel van zijn leven. Dat gat daarboven, en die zonnestralen, symboliseerden een overwinning die groter was dan hij ooit had kunnen dromen, de voltooiing van de tunnel die hij zich zijn hele leven al had voorgesteld. Anderen hadden gezegd dat het niet kon, en Vesuvius wist dat hij bereikt had wat zijn vader en zijn vader voor hem niet hadden gekund, dat hij een weg had gecreëerd waardoor heel Marda Escalon kon binnenvallen.

      Stof danste in het licht, en het puin vulde de lucht. Terwijl Vesuvius naar het gat in het plafond staarde, wist hij dat het zijn lotsbestemming symboliseerde. Zijn hele natie zou hem op zijn hielen volgen; spoedig zou heel Escalon van hem zijn. Hij grijnsde breed en dacht al aan de verkrachtingen en martelingen en verwoestingen. Het zou een bloedbad worden. Hij zou een natie van slaven creëren, en Marda zou in aantallen verdubbelen—en territorium.

      “NATIE VAN MARDA, VOORWAARTS!” schreeuwde hij.

      Er rees een luid geschreeuw achter hem op terwijl de honderden trollen, opeengepakt in de tunnel, hun hellebaarden hieven en achter hem aan stormden. Hij leidde hen door de tunnel, uitglijdend over de aarde en het gesteente, richting de opening, richting overwinning. Nu Escalon eindelijk in het zicht was trilde hij van opwinding. De grond onder zijn voeten beefde door het geschreeuw van de reus boven hem, die duidelijk blij was om vrij te zijn. Vesuvius stelde zich de schade voor die de reus, die als een dolle tekeer ging, daarboven zou aanrichten. Hij zou het platteland terroriseren. Vesuvius glimlachte breed. Het zou zijn pleziertje krijgen, en zodra Vesuvius er genoeg van had, zou hij het beest doden. In de tussentijd was hij een waardevolle aanwinst in zijn terreur.

      Vesuvius keek op en knipperde verward met zijn ogen terwijl hij de hemel ineens donker zag worden en een enorme golf van hitte zijn kant op voelde komen. Tot zijn verbijstering zag hij een muur van vlammen neerdalen die het hele platteland leek te verzwelgen. Hij begreep niet wat er aan de hand was. Er kwam een zinderende hitte op hem af die zijn gezicht verschroeide, gevolgd door het gebrul van de reus—en toen, een afschuwelijk gekweld gekrijs. De reus stampte met zijn voeten, duidelijk in pijn, en Vesuvius keek vol afschuw op toen het beest zich omdraaide. Met een half verbrand gezicht denderde het terug de tunnel in—en recht op hem af.

      Vesuvius staarde voor zich uit, maar kon de nachtmerrie die zich voor hem ontvouwde niet begrijpen. Waarom zou de reus omkeren? Wat was de bron van die hitte? Wat had zijn gezicht verschroeid?

      Toen hoorde Vesuvius het geklapper van vleugels, en een gekrijs dat nog angstaanjagender was dan dat van de reus—en toen wist hij het. Hij voelde een rilling over zijn rug lopen toen hij besefte dat daarboven iets vloog dat nog veel angstaanjagender was dan de reus. Het was iets waarvan Vesuvius nooit had gedacht dat hij het zou aanschouwen: een draak.

      Vesuvius stond daar, voor het eerst in zijn leven verstijfd van angst. Zijn hele leger van trollen stond achter hem—allemaal in de val. Het ondenkbare was gebeurd: de reus vluchtte voor iets dat nog groter was dan hij zelf. Verbrand en in paniek stormde de reus terug de tunnel in, maaiend met zijn klauwen, en Vesuvius keek vol afschuw toe hoe zijn trollen werden verpletterd. Alles dat op zijn pad lag werd vertrapt en kapotgeslagen.

      En toen, voor hij uit zijn weg kon gaan, voelde Vesuvius zijn eigen ribben kraken terwijl de reus hem optilde en hem de lucht in gooide.

      Hij voelde hoe hij door de lucht vloog, en zijn wereld draaide—en toen sloeg hij met zijn hoofd tegen een stenen muur aan. De afschuwelijke pijn scheurde door zijn lichaam. Terwijl hij op de grond zakte en het bewustzijn begon te verliezen, was het laatste dat hij zag de reus. De reus die alles vernietigde en al zijn plannen, alles waar hij voor had gewerkt, in het water liet vallen. Hij besefte dat hij hier zou sterven, diep onder het aardoppervlak, slechts meters verwijderd van de droom die bijna werkelijkheid was geworden.