ТОП просматриваемых книг сайта:
Rachunkowość finansowa z uwzględnieniem MSSF. Отсутствует
Читать онлайн.Название Rachunkowość finansowa z uwzględnieniem MSSF
Год выпуска 0
isbn 978-83-01-19463-5
Автор произведения Отсутствует
Жанр О бизнесе популярно
Издательство OSDW Azymut
Zasada kontynuacji działania opiera się na założeniu, że jednostka gospodarcza będzie w najbliższej przyszłości (przynajmniej przez okres kolejnego roku) prowadziła działalność na niezmienionym istotnie poziomie. Oznacza to, że nie ma podstaw do twierdzenia, że przedsiębiorstwo zostanie postawione w stan upadłości, likwidacji czy też podejmie decyzję o zaprzestaniu pewnego rodzaju działalności (np. prowadząc obecnie działalność produkcyjną i handlową, w roku następnym ograniczy się jedynie do działalności wytwórczej, rezygnując z prowadzenia obrotu towarowego). Przyjęcie założenia dotyczącego kontynuacji działania lub jego braku wiąże się z zasadami wyceny składników majątkowych. Przy zachowaniu zasady kontynuacji działania ich wartość w sprawozdaniu finansowym wykazana będzie w wartościach historycznych (cenach nabycia, kosztach wytworzenia) lub godziwych z zachowaniem zasady ostrożności. Przy braku takiego założenia posiadany majątek należy wycenić według cen możliwych do uzyskania z tytułu jego sprzedaży, które mogą być niższe od wartości historycznych. Wartości pokazane w sprawozdaniu finansowym mają bowiem odzwierciedlać rozmiary korzyści, które przedsiębiorstwo może uzyskać na skutek ich wykorzystania (zużycia lub sprzedaży).
Zasada ciągłości polega na zachowaniu takich samych sposobów grupowania i prezentowania składników majątkowych i kategorii kształtujących wynik finansowy w sprawozdaniu finansowym oraz stosowaniu jednakowych zasad ich wyceny w kolejnych latach. Zgodnie z zasadą ciągłości należy wykorzystywać między innymi taki sam sposób ustalania wyniku finansowego i wariant rachunku zysków i strat, metody amortyzacji czy wyceny rozchodu zapasów. Stosowanie tej zasady zapewnia, że informacje prezentowane w sprawozdaniu finansowym w kolejnych okresach będą ze sobą porównywalne i tym samym będą użyteczne dla odbiorców informacji pochodzących z rachunkowości. W przypadkach uzasadnionych zwiększeniem użyteczności sprawozdania finansowego jednostka może dokonać zmiany niektórych zasad wyceny, opisując w informacji dodatkowej wpływ tej decyzji na wielkości prezentowane w sprawozdaniu finansowym.
Zasada istotności oznacza z jednej strony konieczność odrębnego ujmowania i prezentowania w sprawozdaniu finansowym szczególnie ważnych dla jednostki składników majątkowych i kategorii wynikowych, które mają znaczący wpływ na ocenę jej sytuacji, z drugiej zaś pozwala na wprowadzenie pewnych uproszczeń tam, gdzie nie wpłynie to negatywnie na stan majątku i wyniku finansowego. Na przykład często jednostki gospodarcze kierując się tą zasadą, traktują niskocenne składniki majątkowe długotrwałego użytku jako materiały, a nie środki trwałe, przyjmując uproszczone założenie, że zużywają się one w momencie wydania do użytkowania, podczas gdy faktycznie są wykorzystywane często przez kilka lat. Takie postępowanie powoduje uproszczenie prac księgowych, gdyż rezygnuje się z prowadzenia ewidencji tych składników w czasie ich kilkuletniego użytkowania. Jeżeli są to zasoby o niskiej wartości, to przyjęte rozwiązanie polegające na zaliczeniu ich od razu do kosztów jednostki nie wpłynie w istotnie negatywnym stopniu ani na wartość prezentowanych w sprawozdaniu składników majątkowych, ani na wynik finansowy. W takiej sytuacji użytkownicy informacji nie zostaną wprowadzeni w błąd, a jednostka gospodarcza nie będzie ponosić kosztów związanych z ewidencją tych składników.
Zasady wskazane na poziomie trzecim, dotyczące szczegółowych zasad wyceny konkretnych aktywów, zobowiązań, kapitału własnego oraz kosztów i przychodów będą zaprezentowane w kolejnych rozdziałach książki.
1.3. Regulacje rachunkowości w Polsce na tle integracji z Unią Europejską
Rachunkowość finansowa jest zawsze regulowana określonymi normami prawnymi, które w zależności od systemu prawnego mogą mieć postać ustaw, rozporządzeń czy też ogólnie akceptowanych standardów przygotowywanych i przyjmowanych przez profesjonalne organizacje. Stosowanie regulacji prawnych prowadzi do rzetelnego gromadzenia i prezentowania informacji oraz do ich porównywalności. W szczególności szeroko rozumiane standardy rachunkowości regulują zasady stosowane przy sporządzaniu sprawozdań finansowych.
W Polsce nadrzędnym aktem prawnym regulującym zasady prowadzenia rachunkowości jest ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (uor). Należy jednak zauważyć, że regulacje zamieszczone w ustawie uchwalonej w 1994 r., dotyczące w szczególności zasad wyceny aktywów i pasywów oraz sporządzania sprawozdań finansowych były wielokrotnie nowelizowane, w dużej mierze w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej i koniecznością dostosowania prawa bilansowego do wymogów Wspólnoty. Te działania były i są dwutorowe. Z jednej strony wiązały się z koniecznością wprowadzenia do polskiego porządku prawnego Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), z drugiej z implementacją rozwiązań zawartych w dyrektywie UE o rachunkowości [Dyrektywa 2013] .
Historia Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) sięga 1973 r., kiedy to w Londynie powstał Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (KMSR), prywatna organizacja, założona przez organizacje księgowych z Australii, Francji, Holandii, Japonii, Kanady, Meksyku, Niemiec (RFN), Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz USA.
Standardy, które opracowywał i akceptował w latach 1973 – 2000 Komitet, nosiły nazwę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. W 2000 r. na skutek przekształceń organizacyjnych w miejsce Komitetu powołano Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) oraz postanowiono, że standardy przez nią wydawane będą nazywane Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej. W związku z tym obecnie zbiór standardów międzynarodowych składa się z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości, opracowanych przed 2000 r. i jeszcze niezastąpionych nowymi regulacjami oraz tworzonych aktualnie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej3. Każdy ze standardów dotyczy zasad uznawania, wyceny i prezentacji konkretnych składników sprawozdania finansowego (np. MSR 2 odnosi się do zapasów, MSR 16 do rzeczowych aktywów trwałych, MSR 40 do nieruchomości inwestycyjnych). Przyjęto też standardy regulujące zasady sporządzania sprawozdań finansowych (np. MSR 1 o charakterze ogólnym, określający zasady prezentacji poszczególnych elementów sprawozdania finansowego czy MSR 7 poświęcony tylko sprawozdaniu z przepływów pieniężnych).
Powstanie Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości było odpowiedzią na zapotrzebowanie na regulacje rachunkowości o wymiarze ponadnarodowym. Te z kolei są niezbędne w warunkach globalizacji, w szczególności w związku z [Walińska (red.), 2016, s. 120]:
– umiędzynarodowieniem wymiany towarów i usług,
– globalizacją rynków kapitałowych,
– rozwojem wspólnot gospodarczych,
– rozwojem międzynarodowych korporacji,
– zdobywaniem kapitału na rynkach zagranicznych.
Coraz większe zapotrzebowanie na globalnie zrozumiałą informację ekonomiczną (a więc przygotowywaną na podstawie spójnych zasad i standardów) doprowadziło do powstania, a potem intensywnego rozwoju i umocnienia się organizacji, która za cele działania stawia sobie:
1. Opracowywanie w publicznym interesie jednego zestawu
Obecnie (lipiec 2017 r.) obowiązuje 27 MSSF i 13 MSSF, choć tych ostatnich przygotowano już 16. W 2018 r. wejdzie w życie MSSF 9 „Instrumenty finansowe” i MSSF 15 „Przychody z umów z klientami”, w 2019 r. MSSF 16 „Leasing”, a w 2021 MSSF 17 „Umowy ubezpieczeniowe”. W związku z tym przestaną obowiązywać łącznie 3 MSR, które zostaną zastąpione nowymi MSSF.