Кырлай кызы Айсылу (җыентык) - Альберт Гадел

Скачать книгу

яшьлек заманы.

      Әҗәл бит ул – үлем дигән

      Куркыныч сүз, башкисәр.

      Шуңа күрә курка миннән

      Хан-түрәләр, җанварлар.

      Курыкмыйбыз, дип мактаналар

      Менә шушы малай-шалай.

      Хәзер башлары тәгәрәр,

      Тау башыннан карбыздай!..

      Әҗәл, җырын тәмамлап, йоклап яткан егетләрнең башларын чабарга кылычын күтәрә… шулвакытта кәрванның таң әтәчләре кычкырып, егетләрне үлемнән коткара. Ә Әҗәл, сихри көчен югалтып, елан-кызлар белән черек агач кәүсәсенә кереп югала.

      Тимерҗан, уянып, сикереп тора. Аптырап, як-ягына карана. Акъегет җирдә йоклап ята.

      Тимерҗан. Акъегет, Акъегет, тор, таң ата, әнә кәрван әтәче кычкырды.

      Акъегет (көчкә уянып). Күрәм, күрәм таң атканын. (Утырган җирендә гаҗәпләнеп тора.) Тимерҗан, син нигә мине арбадан төртеп төшердең?

      Тимерҗан (башын тотып). У-у-у, башкаем, башкаем чатный… Кем төртеп төшерсен… кичтән ничек яттың, шул көе, таң атканчы, арбада гырладың.

      Акъегет (торып, өс-башын кагып). Сәер… кичтән арбага яттым, иртән уянсам, җирдә ятам. Нигә чишендең? Иртән салкынча бит.

      Тимерҗан (киемен эзләп). Нинди салкын булсын, эсседән бөтен тәнем яна. Төне буе күземне дә йоммыйча, әнә шул бүрәнәдә утырдым… Нишләптер, баш әйләнеп китте дә егылдым… уянып китсәм… тфү-тфү, сикереп тордым дип әйтмәкче идем, күрәм, чишенгәнмен, күлмәксез басып торам. Әйттем бит, монда ниндидер сихри сер бар дип! Юкка гына бу җиргә Елан тавы димәгәннәр. Шуңа күрә дә төрле ямьсез төшләр керә.

      Акъегет. Ә мин төшемдә очып йөрдем дә җиргә егылып төштем. Ян-якларым авыртты.

      Тимерҗан (көлеп). Ха-ха-ха, очып йөрдем дисең. Кичтән ничек яттың, шул көе таң атканчы гырладың.

      Кәрван ягыннан Мәхмүт тавышы ишетелә.

      Мәхмүт тавышы. Туганнар, мөэмин-мөселманнар, сәүдәгәрләр, уяныгыз, безне юл көтә!

      Акъегет. Тордык инде, тордык.

      Тимерҗан киемен эзләп йөри, ниһаять, таба, киенә. Солтанбәк керә.

      Солтанбәк. Хәерле иртә, егетләр! Ну, ничек кәрванны сакладыгыз!

      Егетләр исәнләшәләр.

      Тимерҗан. Хәерле иртә, Солтанбәк ага, Аллага шөкер, кәрванда барысы да исән-сау.

      Солтанбәк. Бик яхшы, бик яхшы, алайса, юлга, ярминкәгә!

      Акъегет. Әти, мин хәзер, кыр казын гына алам да беренче арбага утырырмын.

      Солтанбәк. Улым, син инде егет булып үсеп җиттең, ә үзеңдә һаман да балалык. Ярар, бар, алып кил казыңны. Бик артта калмагыз!

      Акъегет йөгереп чыгып китә.

      Тимерҗан, күз-колак бул, әле аннан балалык чыгып бетмәгән. Соңгы арбада барырсыз.

      Тимерҗан. Солтанбәк ага, борчылма, без – аның белән ахирәт дуслар, ул минсез беркая аяк та атламый.

      Солтанбәк. Ярар, алайса, бик яхшы. Дуслык хисе – зур хәзинә ул. Безне куып җитәрсез.

      Солтанбәк чыгып китә. Акъегет кәефсезләнеп йөгереп керә.

      Акъегет. Тимерҗан, күрмәдеңме? Каз кая киткән…

      Тимерҗан (аптырап). Кичен генә шунда иде бит. Бәлкем, ул терелеп очып киткәндер. Ярар, борчылма, юлга чыгарга кирәк, әнә кәрван кузгалды инде. Әйдә,

Скачать книгу