LITMIR.BIZ

      Ёз, ёз, сахий ёз

      Шоир қўшиқ ёз.

      Шеър осмонида

      Қушча, қанот ёз.

      Далаларда эсади

      Майин шаббода.

      Капалаклар учади

      Ўйнаб ҳавода.

      Гоҳ булутга тўлар кўк

      Тиниқ ва оппоқ.

      Номаълум манзил томон

      Учишар узоқ.

      Ёз ҳукмрон. Куз қанот қоқар

      Олис ўрмон – уфқ четида.

      Асов анҳор шалдираб оқар

      Олтин фасл унинг бетида.

      Эҳ, нақадар севаман сени,

      Ерда ётса зарҳал япроқлар.

      Роҳатбахшдир қовунлар иси,

      Роҳатбахшдир – қуёш ярақлар.

      Дарахтларнинг барглари куйчи,

      Мен сингари шодумон ўйчи,

      О, севаман фасли кузимни,

      Нигоҳини ташлаб кўзимни.

      Ассалом, қиш, кел, оппоқ баҳор,

      Кел, наҳорда кўзим қамашсин.

      Кел, қаршимда товлангин бир дам,

      Дарахт шохи кумушга тошсин.

      Она қишлоқ ёпинган

                            Оқ либосин кўраман.

      Кумуш қорга тикилиб,

                            Қиш завқини сураман.

      Уч, оппоқ қор, оппоқ қор,

                            Ойналарга расм чиз.

      Қиш сабоси визилла,

                            Қор тепани титиб кез!

      Бепоён далаларда

      Қорлар ялтирар ҳали.

      Кўклам иси келмоқда

      Табиатнинг гўзали.

      Оппоқ қорли қиш, хайр,

      Хуш кел, кўм-кўк гулбаҳор.

      Сенга тўйиб боқайин

      Севинч билан ҳар наҳор.

      Ана чексиз даладан

      Трактор товши келар.

      Колхозчилар қўшиғин

      Таратиб шамол елар.

      Она қишлоқ, она фасллар,

      Бунча дилбар, бунча гўзалсан!

      Қаршингда мен кучсиз бир қалам,

      Ўзинг достон, ўзинг ғазалсан!

      Кучук, қуён, айиқча

      Топиб жажжи қайиқча,

      Суздилар куйлаб шодон,

      Балиқ овга учовлон.

      Манзилга ҳам етдилар,

      Қулоқ солинг, нетдилар:

      Айиқ қармоқ ташлади,

      Кучук увлай бошлади.

      Қуён керишиб шу он,

      Қўрқитай, деб беомон,

      Дарёга ташлар ўзин,

      Чирт юмиб икки кўзин.

      Дўстлар – кучук, айиқча,

      Дод солиб йиғлаганча,

      Югурдилар, елдилар

      Ҳам бир ўйга келдилар.

      Айиқ қармоқ ташлади,

      Кучук увлай бошлади,

      Э воҳ, қуён илинди,

      Узун тили юлинди.

      Ана, қирғоқда қайиқ,

      Шошиб кучук ва айиқ,

      “Тез ёрдам”га чопдилар,

      Касалхона топдилар.

      Қуён жароҳат ебди,

      Доктор Айболит дебди:

      “Ўйланмай қилинган иш

      Фақат орттирар ташвиш!”