ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - Нурмуҳаммад Исроилов

Скачать книгу

оқади сувлар.

      Куни кечамасми эди – бобом эртаги

      Қулоғим остида, ҳа, ҳали-ҳануз:

      “Сенинг шодликларинг ҳар бир баргдаги

      Кулган шуъла”, – дерди у ҳазиломуз.

      Чинор баргларини санамадим ҳеч,

      Яхши кунларини борми санаган?

      Чинор хаёлимда эрта, кундуз—кеч,

      Донишманд қария – бахт орқалаган.

      Барглар янгиланур авлодлар мисол,

      Жасур авлодларга наслим бадавлат.

      Чинор, офтоб, чашма қаршисида лол,

      Хаёлга толади ҳар янги авлод.

      Яшаш ҳикматининг ниҳоясига

      Етмоқ тилайди-ю, мафтун кезади.

      Қулоқ тутиб чинор ҳикоясига,

      Ҳаёт чашмасига лаб тегизади.

      ДУТОР

Маҳмуд Юнусовга

      Ошиқлик қиссаси дутор торида,

      Қалб риштаси эрур дуторнинг сими.

      Созанда шу қўша тор қаторига

      Чалар қўшиб сирли учинчисини.

      Достонвор бу оҳанг севгига олқиш,

      Ишққа бегоналар ундан нарида.

      Мен сени тинглайман, севилмаган ишқ,

      Дуторнинг шу маҳзун нолаларида.

      Куйни тинглаётиб тин олмаганман,

      Бундай дилбар куйни билмаган олам.

      Ўзга бундай наво тингламаганман

      Ва ўзим бунчалик севмаганман ҳам.

      САНОБАР

(Асакалик чўпон қизи Санобар Раҳмоновани тинглаганда)

      Санобар, Санобар, бахтли сингилжон,

      Ғазалхон ўлканинг жажжи хушхони.

      Сени тингладим-у, эсланди шу он

      Гўзал Фарғонанинг оташ Нурхони.

      Онанинг бағрига чопган боладай,

      Сенинг завқларингни олиб, ҳойнаҳой,

      Водий сийнасида олтин толадай

      Тўлиб-талпинади шўх Шаҳрихонсой.

      Дунёнинг дарди кўп ва қўшиқлари,

      Бир дам қулоқ тутгил қўшиқларига.

      Дунё ошиқади иқболи сари,

      Шошади истиқбол уфқларига.

      Порлоқ кароматга севинмай нечун,

      Ҳамза тушларига киргансан бир пайт,

      Санобар, сен букун Нурхонлар учун

      Армон бўлиб қолган қўшиқлардан айт.

      Ўшал қўшиқларга маънолар берган,

      Бир пари ўлкадир барно ва лобар.

      Шу ўлкадир сенга толе келтирган,

      Ва сени куйлатган шу бахт, Санобар.

      КОИНОТНИНГ БИР ЛАҲЗАСИ

      Борлиқ сийнасига кўклам шамоли

      Бинафша атрини шўх уфурмоқда.

      Кўпни кўрган дунё баҳорий толе

      Эрта орзусида хаёл сурмоқда.

      Кўзлар бор, қалблар бор бедор шу маҳал,

      Бу лаҳза кимнингдир юлдузли они.

      Муҳаббат шаънига тўқилур ғазал —

      Ўлмас эзгуликнинг оташ жавлони.

      Кечки ибодатга эгилмиш қай бош,

      Қайдадир жанг-жадал, уруш сурони,

      Қайдадир онанинг кўзларида ёш:

      Жангда завол топди ёлғиз ўғлони.

      Шунчаки бир лаҳза… ошиқлар элин

      Севги оғушида энтиктирмоқда.

      “Ёр-ёр” айтилмоқда: куёв ва келин

      Ёруғ тўйхонага кулиб кирмоқда.

      Айни шу лаҳзада, шу сонияда

      Бағрингда не ҳасрат, она

Скачать книгу