LITMIR.BIZ

      Gər yox isə sevməli rəngim mənim,

      Şux deyildirsə də həngim mənim,

      Ətrim uzaqdan bürüyür aləmi,

      Valehü heyran eləyir adəmi.

      Xalq deyər çün hamı şəbbu mənə,

      Fəxr üçün, əlbəttə, yetər bu mənə.

      Mən üməralar106 bağının malıyam,

      Güllər arasında tamaşalıyam.

      Görsəm, çamırlı bir küçədə oynayır haçaq,

      Çılpaq, ayaqyalın, başaçıq bir dəcəl uşaq,

      Adət edib söyüşməyi, daim savaşmağı,

      İt qovmağı, daş atmağı, xalqa sataşmağı,

      Əxlaqı pozuq107, adəti pis, pasibanı108 yox,

      Qəlbim yanar ona, deyərəm: “Ay yazıq çocuq,

      Sən sevgili vətənciyimin gül fidanısan,

      Sən bir gözəlcə qönçəsən, amma yabanısan.

      Zənnim budur, dilənçilik eylər anan sənin,

      Zindanlar içrə can çürüdür həm atan sənin.

      Sən gözləmirmisən yaşamaqdan çox il hələ?

      Zülmətli yollar içrə gəzirsən neçün belə?

      Yavrum, quzum, bahari-həyatın nə cür olar?

      Çapqınçılıq, səfahətü fisqü fücur109 olar.

      Kəsbin110 yox, üsrət111 ilə keçər çox məişətin,

      Bilməm ki, fəhləlikdə yetər vəqti-rehlətin112,

      Ya xəstəxanə içrə, ya küncündə zindanın,

      Yainki dəzgahlar dalısında çıxar canın?

      Ox, yavrum, anlasaydı bu gün millətin sənin,

      Bilsəydi layiqincə əgər qiymətin sənin,

      Cantək basardı bağrına, eylərdi tərbiyət,

      Olmazdı razı puç olasan böylə bicəhət.

      Əsbabi113-fəxr olmuş ikən sən də millətə,

      Min dürlü faidə yetirərdin cəmaətə.

      Gəldi martın doqquzu,

      Bayram etdik novruzu.

      Qar əridi, yox oldu.

      Çaylarda su çox oldu.

      Dağlar, çöllər dişərdi114,

      Novruzgülü göyərdi.

      Gecə-gündüz tənləşir,

      Hava hərdən çənləşir.

      Dağa qalxır dumanlar,

      Tez-tez yağır leysanlar.

      Yüngül, sərin meh əsir,

      Yağmuru birdən kəsir.

      Aralanır buludlar,

      Təravətlənir otlar.

      Düşür günün ziyası,

      Artır yazın səfası.

      Göy üzündə bir qəşəng,

      Tağ görünür yeddi rəng.

      Gözəl qövsi-qüzehlər,