LITMIR.BIZ

      1963-cü il oktyabr ayının 4-də Şirvan şəhərində anadan olub. O, indiki 9 nömrəli şəhər orta məktəbini bitirib. 1982-ci ildə həqiqi hərbi xidmətə çağırılaraq, 1984-cü ildə əsgəri xidmətini başa vurub. Ordu sıralarından tərxis olduqdan sonra bir müddət Bakı Məişət Kondisionerləri zavodunda işləyib.

      Nofəl 1984-cü ilin axırına yaxın ailəsi ilə birlikdə Tümen şəhərinə gedib. Gənc ailə burada işləyib, yaşayıb. Tümendə olduqları illərdə Nofəl və həyat yoldaşı Firavan xanım özlərinin ən gözəl, yaddaqalan günlərini yaşayıblar. Tale onlara bir övlad qismət edib, adını İlkin qoyublar.

      Nofəl Tümendə yaşaya-yaşaya Tikinti Texnikumuna qəbul olur. Moskvanın televiziya kanallarıyla yayılan “Qondarma Qarabağ problemi” Nofəli rahat buraxmır. Soydaşlarımızın doğma ata-baba ocaqlarından didərgin düşməsi, yurd-yuvalarının talan edilib yandırılması gənc həmyerlimizin heysiyyətini silkələyir. Belə bir vaxtda Nofəl Vətəndən uzaqda qalmağı özünə sığışdırmır.

      1990-cı ildə o, ailəsi ilə Bakıya gəlir. Bu zaman artıq torpaqlarımızın müəyyən hissəsi erməni işğalçıları tərəfindən qarət edilmiş, soydaşlarımız ağır işgəncələrə məruz qalmışdı.

      Düşmənlə döyüşməkdən ötrü hansısa bir dəstəyə yazılmaq lazım gəlirdi. Buna görə Nofəl Respublika Daxili İşlər Nazirliyinə müraciət etməli olur. Cavabında “Bakıda daimi pasport qeydiyyatın olmadığı üçün səni işə götürə bilmərik”, – deyirlər. Belə cavablardan təngə gəlmiş Nofəl Quliyev Bakıda tikinti təşkilatlarının birində işə düzəlir.

      Ailəlilər yataqxanasında pasport qeydiyyatına düşür. Yenidən respublika DİN-nə müraciət etməli olur, bu dəfə də “Ailəlisiniz, sizi işə götürə bilmərik” cavabıyla geri qaytarılır. Ruhdan düşməyən Nofəl:

      – Məni başa düşün, Tümendən məni bura Vətən həsrəti gətirib, mən ermənilərlə döyüşmək üçün gəlmişəm, kömək edin işə düzəlim, – deyə israr edir.

      Nəhayət, sıravi polis nəfəri kimi işə düzəlir. Həmin gün sevinci yerə-göyə sığmırdı Nofəlin. O günü Nofəl elə bil böyük bir qələbə qazanmışdı. Evə gələrək:

      – İşim düzəldi, Firavan, görəcəksən ermənilərin dərsini necə verəcəyəm, görəcəksən, – deyir.

      İşə girdiyi vaxtlarda Nofəl də tez-tez Qarabağa ezamiyyətlərə gedirdi.

      XTPD-nin üzvü kimi Nofəl Quliyev bütün silahların dilini öyrənir və döyüş bölgələrində özünün döyüşçü məharətini göstərir. Goranboyun Todan kəndi ətrafında qanlı döyüşlər gedəndə Nofəl də ölüm-dirim savaşına atılır.

      1990-cı il dekabr ayının 10-da erməni-rus hərbi qüvvələri səhər saat altı radələrində qəflətən Todana hücuma keçirlər. Qüvvələr nisbəti bərabər deyildi.

      Düşmən tərəfi ağır texnika ilə sürətlə irəliləyirdi. Qəhrəman döyüşçülər kəndi mərdliklə qoruyacaqlarına and içirlər. Nofəl Quliyev iriçaplı pulemyotu ilə düşmənin xeyli canlı qüvvəsini məhv edir. Döyüş səngimək bilmirdi. Nofəlgilin dəstəsi atışa-atışa qərargaha yaxınlaşır. Elə güman edirlər ki, buradakı döyüşçülər bizimkilərdir. Lakin məlum olur ki, kənd və qərargah artıq düşmən tərəfin əlinə keçmişdir. Qəfləti verilən əmrə görə Nofəl qulaqlarına inanmır:

      – Əllər yuxarı, silahı at, təslim ol!

      Cəsur döyüşçü təslim olmur, döyüşə-döyüşə özünü yaxınlıqdakı binanın zirzəmisinə salır. Sol cibinə qoyduğu sonuncu gülləsini də binanın zirzəmisində atır…

      Milli ordumuzun döyüşçüləri əks-hücuma keçərək Todan kəndini düşmənlərdən azad edirlər. İgid Nofəlin yüz cürə vəhşilik edilmiş meyidi binanın zirzəmisində tapılır. Burada 27 erməni və rus əsgərinin də meyidi var idi. Bunlar Nofəlin qətlə yetirdiyi yağıların meyidləri idi.

      Nofəl son nəfəsinədək canından çox sevdiyi Vətəni uğrunda qəhrəmancasına vuruşdu, şəhid oldu.

      Nofəl Quliyev Şirvanın Şəhidlər Xiyabanında dəfn edilib, adını əbədiləşdirmək məqsədi ilə oxuduğu 9 saylı orta məktəbə onun adı verilib.

      Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 5 iyul 1992-ci il tarixli fərmanı ilə Azərbaycan Respublikasının suverenliyinin təmin edilməsində göstərdiyi şəxsi igidlik və şücaətə görə Nofəl Zahid oğlu Quliyevə Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı (ölümündən sonra) adı verilib.

      TAHİR ƏMİNAĞA oğlu BAĞIROV

      (1957-1992)

      1957-ci ildə Türkmənistanın Krasnovodsk şəhərində anadan olub. 1972-ci ildə Bağırovlar ailəsi Şirvan şəhərinə köçüb. Tahir 8-ci sinfə qədər Krasnovodskda oxuyub.

      1977-79-cu illərdə Tahir Bağırov SSRİ Silahlı Qüvvələrində snayper-sürücü, daha sonra atıcı taqımının komandiri kimi xidmət edib.

      Ordudan tərxis olunduqdan sonra Tahir Bakı İstilik Stansiyasının nəqliyyat sexində çalışıb, kollektivin dərin rəğbətini qazanıb.

      1992-ci ilin fevral ayında Tahir könüllü olaraq Milli Ordu sıralarına daxil olur. Əvvəlcə taqım komandirinin müavini, sonra isə Mİ-2 vertolyotunda atıcı-nişançı kimi döyüş tapşırıqlarını yerinə yetirir. Qarabağın bir çox bölgələrinin erməni quldurlarından təmizlənməsində yaxından iştirak edir.

      Tahir sərrast atıcı idi. Nişana aldığı heç bir obyekt onun nişanından yayına bilməzdi. Ona görə də bütün mühüm yerlərə məhz Tahir göndərilirdi. Və rəhbərlik onun tapşırığı mütləq yerinə yetirəcəyinə inanırdı. İnanılması

Скачать книгу