LITMIR.BIZ

      Cóż to znaczy?

      Aha! Już Kozak znalazł dziewicę.

                        Jeździec pod szubienicę.

      Patrz! Trup się urwał; patrz, wisi drugi;

                  Diabeł skory do posługi.

                        W jakiej się pysze

                  Wesoły diabeł kołysze,

                  Jak zabawia towarzysze!

      Jakie skoki, jakie śmiechy!

                              Cha-cha! Chy-chy!

      Cóż to znaczy?

      Patrz: jeździec ukradł trupa i pędzi przez błonia,

                  Aż mgła wstaje z konia;

            Już ledwie, ledwie majaczy!

      Cóż to znaczy?

                  Otumanili9 Kozaka,

                        Poziera spod krzaka:

      I szubienica stoi, i diabeł się chwieje;

            Kozak spokojny, a diabeł się śmieje!

      Cóż się stanie z wisielcem, jak kogut zapieje?

                        Parą się rozwieje.

      A jak trupa nie znajdzie, co szyldwacha spotka?

                        Zmienić diabła raczy.

      Cóż to wszystko znaczy?

                        Szatańska pustotka!

                              Cha, cha, cha!

      Szyldwach trupa nie ustrzegł, powieszą szyldwacha.

      A tam, u dołu, jakie słychać gwary?

      To słodkie słowa rozkochanej pary.

      „Cóż on ci prawił, moje ty kochanie.

      Kiedym was dzisiaj zeszedł niespodzianie?” —

      Pytał Nebaba. „Jego piosnka stara,

      Tak że już teraz i nie zważam na nią:

      Jaka szczęśliwa byłaby z nas para,

      Jak znakomitą zostałabym panią,

      Gdybym zechciała zostać rządcy żoną.

      Prawił jak dziecku. Szczególne gadanie!

      Jak by mię wkoło szanowano, czczono!

      Potem dwór jaki, a jakie ubranie!

      Że zresztą w szczęściu nie mogę być takiem,

      Choćby z najpierwszym złączona Kozakiem”.

      – „I ty go słuchasz, kochana Orliko? —

      Przerwał Nebaba, a nagłe przerwanie

      Dosyć odkrywa, że wzmianka o panie10

      O serce jego odbija się dziko. —

      Lepiej byłoby nie słuchać, Orliko!

      Jednak ty kochasz tylko mnie samego?”

      Tak wrzące, nagłe były słowa jego,

      Że między nimi dosyć czasu minie,

      Nim na odpowiedź zbierze się dziewczynie:

      „Ach! Ty byś może mniej uwierzył mowie,

      Czy ciebie kocham, niechaj ci to powie!”.

      I pocałunek płonącej miłości

      Złożyła, w ogniu, na usta zazdrości.

      „Orliko, słuchaj: niech go niebo strzeże,

      Kogo postawi piekło między nami!

      Jutro, dziś jeszcze!… Widzisz, o! te wieże,

      Widzisz, Orliko, ten bór za wodami?…

      A czyliż darmo i ja noszę szablę?

      Jeśli podszepty uwiodą go diable,

      Orliko, słuchaj, i Bóg nie ustrzeże!”

      I dla uniesień dzikich przyświadczenia

      W dziewicze usta zionął takie żary,

      Jakimi drzewo wypala dłoń mary,

      Kiedy niewierny przeczy jej zjawienia.

      A chociaż ogniem grały jego żyły,

      Usta pałały i oczy iskrzyły,

      Pozór krwi zimnej w głosie swoim chowa

      I te do pierwszych dodał jeszcze słowa:

      „Takie, jak czujesz, nie zgasną upały!

      Niechże się teraz dotknie ich zuchwały!

      To pieczęć klątwy na skarbach twej twarzy!

      A kto je ruszy, piekło go oparzy!”.

      Nagle się dziwnie zaśmiały puszczyki:

      Pieszczone cieniem, stworzenia te rade

      Słyszeć wyroki, co niosą zagładę.

      A strach się w sercu obudził Orliki.

      I północ w dzwony zegaru11 uderzy,

      I kochankowie poszli, gdzie sen woła,

      I wszystko cicho u drzymiącej12 wieży,

      I wszystko cicho pod zamkiem dokoła;

      Chyba niekiedy puszczyk zachychocze,

      Że syny piekła, do pustot ochocze,

      To

Скачать книгу