ТОП просматриваемых книг сайта:
Milion małych kawałków. James Frey
Читать онлайн.Название Milion małych kawałków
Год выпуска 0
isbn 9788380536739
Автор произведения James Frey
Жанр Современная зарубежная литература
Издательство PDW
Idę do Stołówki i staję w kolejce i biorę tacę i biorę głęboki oddech i zapach jedzenia zalewa mi ciało i jestem głodny, głodny, głodny i chcę jeść i chcę dużo jeść. Dziś podają klopsy i purée ziemniaczane i sos i brukselkę i jabłecznik. To posiłek, jaki lubię i jaki nadaje się na przypuszczalnie ostatni prawdziwy posiłek mojego życia. Biorę tyle, ile kobieta za ladą zgadza się mi nałożyć, i biorę sztućce i serwetki i znajduję pusty stolik i siadam i rozkładam serwetki na kolanach i biorę głęboki oddech. To będzie przypuszczalnie ostatni prawdziwy posiłek mojego życia.
Klops jest dobry i wilgotny i soczysty i ziemniaki to prawdziwe ziemniaki i sos jest ciepły i gęsty i ma silny posmak wołowiny. Jem powoli, delektując się każdym kęsem, pozwalając każdemu kęsowi być w ustach, aż się rozpuści. Kiedy byłem Dzieckiem, Matka robiła klopsy dla mojego Brata i dla mnie, gotowała dokładnie taki posiłek mniej więcej raz na tydzień. Jedzenie go teraz w charakterze swojego ostatniego posiłku przypomina mi o tych kolacjach i o wielu innych rzeczach. Ojciec pracował albo był w podróży służbowej, Brat i ja byliśmy w Szkole albo biegaliśmy po okolicy, w której wtedy akurat mieszkaliśmy. Codziennie o wpół do siódmej jedliśmy z Matką kolację. Gotowała wspaniałe kolacje i uwielbiała rytuał siadania i wspólnego jedzenia. Po kolacji oglądaliśmy telewizję albo graliśmy w gry albo Matka nam czytała. Kiedy Ojciec wracał do domu, spędzaliśmy czas razem, a potem ja i Brat musieliśmy iść do łóżka. Byliśmy Rodziną, szczęśliwą Rodziną, i tak było, aż przestałem się pojawiać. Dobrze by było mieć tutaj teraz ze sobą Rodzinę. Dobrze by było, pomimo rozpadu naszej więzi w ostatnich latach, zjeść z nimi ostatnią kolację. Chociaż rozmowa raczej by się nie kleiła, dobrze byłoby spojrzeć każdemu z nich w oczy i się z nimi pożegnać. Mimo że rozmowa raczej by się nie kleiła, dobrze byłoby potrzymać każdego za rękę, przeprosić ich, powiedzieć, że nie ponoszą winy za to, kim jestem. Chociaż rozmowa raczej by się nie kleiła, chciałbym powiedzieć im, żeby o mnie zapomnieli.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.