LITMIR.BIZ

      Дәстүрмен жұртымызда қалыптасқан,

      Сұраққа қайтқан адам қандай болған?

      Жамағат айтады бір ауыздан,

      Марқұм болып еді жақсы адам.

      Қандай болсын өмірден озған адам,

      Жөн мұны түсінікпен қабылдаған.

      Бұл тірілердің өлген жанға,

      Ең соңғы жақсылығы жасаған.

      Жақсылық жасалады шын пейілмен,

      Кейбіреу оны жасар ішкі есебімен.

      Жеткілікті болуға жақсы адам,

      Біреуге жамандық жасамасаң!

      Қосылып тәнді құрайтын,

      Он екі мүше барлығы.

      Оларды жөнмен қозғайтын,

      Қайда болар, адам жаны?

      Ол жұмбақ, бізге білуге,

      Мүмкін емес, көруге.

      Мекені қайда, білмей оның,

      Адамдар өмір сүруде.

      Жүргенде тірі кезінде.

      Мүмкін оны тек сезуге.

      Ауырса егер, бір мүшең,

      Сол жерде екенін білуге.

      «Армысың?» – деп амандасатын,

      Ежелден біздің бабаларымыз.

      Зерделесек мағынасын сұрақтың,

      Жауабын тереңнен табамыз.

      Кездескенде адамдар бір-бірімен,

      Сөз басына ерекше мән берген.

      Сұрағаны, алдымен, армысың деп,

      Сұрағаны ар-ұятта бармысың деп?

      Сол болар шарты алғашқы,

      Қабылдау үшін басқаны.

      Болса егер дұрыс жауабы,

      Жалғаса жатар қалғаны.

      Күнделікті қарым-қатынаста,

      Болмаса адамдарда арлылық.

      Айтылған сөз, жасалған іс,

      Оның бәрі – жалған, қу тірлік!

      Он сегіз мың ғалам,

      Барлық затты қоссаң оған,

      Солардың арасынан,

      Ерекше болып жасалған.

      Қараса көз тоймайтын,

      Қайырылып қайта қарайтын,

      Жан ләззат алатын,