LITMIR.BIZ

Скачать книгу

эшләпәдән, иске зәңгәр халаттан, элеккеге амбар мөдирләрен хәтерләткән Рөстәм Мингалим әче итеп тәмәке суырды да:

      – Төкерәм алтыныгызга! – дип, көрәгенә ябышты.

      – Алтынны гомергә өемә аяк бастырмадым, – диде Гөлшат Зәйнашева, авыр таш күтәргән җиреннән билен турайтып. Арада бердәнбер хатын-кыз буларак, таш күтәрү эшендә ул иде.

      Бервакыт Мөдәррис Әгъләмнең бәрхет җилән итәгеннән ак нәрсә сузылып төшә башлады. Аптырап, ни икән дип карасак, ак киндергә бизәкләр чигелгән чуклы сөлге төшеп килә.

      – Хатыныңның сөлгесен ияртеп килгәнсең бит! – дип кычкырдылар аңа.

      Мөдәррис үзе дә күреп алды, әмма югалып калыр димә:

      – Кулъяулык ич ул, – диде дә, чүпләм сөлгене итәк астыннан суырып алып, тирләгән битен сөртте, кушаяклап сикереп, чалбарын күтәрде дә сөлгене биленә урап куйды.

      Мөдәррис белән бәхәсләшүнең өметсез икәнен белгән халык сөлгене кулъяулык дип килешергә мәҗбүр булды.

      Өмә әнә шулай гөр килеп торды. Иртәдән карлы-яңгырлы башланган көн Туфан Миңнуллинның ике каш арасындагы шомлы җыерчыгы белән бергә аяза барды, аяза барды. Каләмнән көрәккә күчкән язучылар, иншалла, сынатмадылар.

      Кайсы халык?

      Язучыларның идарә утырышы. Бик четерекле мәсьәлә карала. Эстониягә әдәбият көннәрен үткәрергә баручыларның исемлеген төзиләр.

      – Мин һичшиксез барырга тиеш! Эстониядә мине беләләр! Анда бер хикәям дә басылып чыкты. Мине алмасагыз, халык дөрес аңламас! – ди Әхәт Гаффар, Брежнев кашы куелыгындагы үҗәт мыегын чәйнәп.

      – Кайсы халык турында әйтәсең, Габделәхәт? – ди Әмирхан Еники, аңа күзлек ырмавы өстеннән морзаларча караш ташлап.

      – Әлбәттә, эстон халкын күздә тота, – ди Роберт Миңнуллин, мәңге депутат булырга җыенган вәкарьле тавыш белән.

      Әхәт Гаффарны, тыйнаклыгын искә алып, исемлеккә кертергә карар кылалар. Эстониягә баргач, Гаффарның хикәясен белүчене дә, аны тәрҗемә итүченең исемен дә Интерпол этеннән эзләтеп тә таба алмыйлар.

      Аның хикәясе, тугызынчы айга кергән йөкле хатыннарда аллергия авыруы тудырмас өчен, мамыксыз (ягъни сөннәткә утыртылмаган) тупыл үстерү серләрен өйрәткән селекция журналында басылган булган…

      Көлү мәрәкәсе

      «Казан утлары» журналының баш мөхәррире чагында Зәки Нури бүлек мөхәррирен кабинетына чакырта:

      – Кулъязмаларны бер дә игътибар белән карамыйсыз. Күр инде, бер хикәядә генә дә унике урында «көлеп җибәрде» дигән сүз киткән.

      – Дөрес язылган бит инде, Зәки абый, хата юк.

      – Ничек булмасын инде, көлә дә, җибәрә дәме?

      – Алай булгач, «көлеп куйды» дип төзәтик.

      – Көлә дә, куя дамы? – дип, Зәки Нури үзе дә җәелеп көлә башлады. Аның кайчан чын, кайчан шаяртып сөйләвен һич тә аңламассың. Бүлек мөхәрриренең аптырап калуын күреп, ул кинәт көлүдән туктады да:

      – Әле генә мин нишләдем? – дип сорады.

      – Көлә башлаган идегез, Зәки ага.

      – Туктале, тукта, ничек инде, көләм дә, башлыйм дамы? – дип, ул

Скачать книгу