Кәефеңә көя төшермә / Не порть себе настроение (на татарском языке) - Марсель Галиев

Скачать книгу

эш

      Танылган җырчы Рафаэль Ильясов туган ягына кайткач, аңардан авыл агайлары болай дип сорыйлар икән:

      – Син, Рафаэль энем, Казанда берәр рәтле эшкә урнаштыңмы, әллә һаман җырлаштыргалап кына йөрисеңме?

      Кәгазьләтә

      Яшь шагыйрь Ренат Харисның «Яшь ленинчы» газетасында эшләгән чагы. Беркөнне аның кабинетына өлкән шагыйрь Нур Гайсин килеп керә. Тешсез авызын һәрчак елмаю рәвешенә кертеп, беркайчан беркемгә авыр сүз әйтә белми торган беркатлы, юаш шагыйрь кыенсынып кына сүз башлый:

      – Ренат энем… Аскы катта, китап магазинында, язу кәгазе саталар. Алыйм дигән идем дә… Туксан ике тиен акчам җитмәде… Биреп тормассың микән?

      Нур Гайсинның туксан ике тиенлек кызыл шәраб кәгеп куярга яратканын белгән Ренат Харис моны шаяртырга була, тасланган кәгазь өемен өстәлгә алып куя:

      – Акчалата бирә алмыйм, Нур ага, менә кәгазьләтә бирәм, күпме телисез, шулкадәр алыгыз.

      Нур Гайсин, аңа мөлдерәп карап, рәнҗетелгән тавыш белән:

      – Алай итмә, Ренат энем…

      Шүрәле нигә кирәк?

      Рәссам Әхсән Фәтхетдинов, Тукай бүләген кайчан да булса алырмын дип башына да китермәгән чакта, үз әсәреннән күргәзмә оештырган. Беркөнне күргәзмә залыннан чыгып барганда, аны СССРның халык рәссамы Харис Якупов туктаткан. Тере классик, вәкарь белән генә:

      – Әхсән, берәр эшеңне сатып алдылармы соң? – дигән.

      – Әйе, Харис әфәнде, Ленин мемориалына «Шүрәле» дигән циклымны алдылар. Өчне.

      – Сәер… Бик сәер… Ленин мемориалына шүрәлеләр нигә кирәк булды икән?..

      – Ни бит… Харис әфәнде, – дип, мишәрләрчә уптым илаһи әйтеп куйган Әхсән Фәтхетдинов. – Бер-ике елдан Ленин урынына Шүрәле булачак…

      Өйне басканнар

      Шагыйрь Ркаил Зәйдулла, Язучылар берлегенә килеп, Мансур Шиһапов кабинетына керә.

      – Нигә бик кәефсез күренәсең? Чыраең да агарып киткән, гомер булмаганны, – дип каршы ала аны Шиһапов.

      – Өченчекөн… Өрәңге яфрагы калынлыгындагы китабыңны бүләк иткән идең бит…

      – Әллә укып та чыктыңмы?!

      – Өлгереп булмады шул… Фатирны басканнар…

      – Китчәле! Әйбер-караңа тимәгәннәрме?

      – Шул инде… Синең китабың аркасында… Тәрәзәне ватып кергәннәр дә… Өстәлдә генә тора иде китабың…

      – Бер минем китапны гына алганнармыни?! Тиражы аз шул аның, кибетләрдән табып булмый, – дип, Шиһапов канәгать елмая. – Бүтән нәрсәләреңә кагылмаганнардыр бит, алай булгач?..

      – Вак-төякләрдән… магнитофон да телевизор кебек нәрсәләрне эләктереп чыкканнар инде, синең китапка ияртеп…

      Тәмле ис

      Татарстан китап нәшрияты директоры булып эшләгәндә, Гарәф ага Шәрәфетдинов каршында һәммә язучы – Туфан Миңнуллиннан алып Камил Кәримовка кадәр – гел елмаеп кына, «әйе» дип, баш селкеп, тетрәп торалар иде. Каршы әйтеп кара – чыгасы китабың планнан төшә дә кала.

      Бервакыт директор нәшрият коридорында Мөдәррис Әгъләмне күреп ала… Мөдәррис моның белән

Скачать книгу