LITMIR.BIZ

      Миңа, беләм,

      Берни, берни булмас.

      Бергә чакка мәңге кайтмам да!

      Йөрәк тамырында шыткан хисем

      Бозлы төер булып катканда —

      Ыңгырашмам хәтта,

      Көрсенмәм дә,

      Ни кичерәм хәзер – белмәссең…

      Син язымнан чыгып киткән чакта,

      Эчтән элеп ишек келәсен.

      Җаннан үткән җылы оран гына

      Килеп җитәр салкын җилләрдә:

      Син китмисең, диеп, юк, китмисең,

      Син китмисең, диеп, юк, иреккә

      Үзем сине шулай җибәрәм!

      Миңа – бел син! —

      Берни, берни булмас!

      Иренемне тешләп түзәрмен…

      Итекләрең баскан язым гына

      Танымаслык булып үзгәрер.

      Күп ертылды йөрәк —

      Саклап кына

      Туздырырга юкса теләдем.

      Җөе ничә купкан яраларны

      Энә күзләп кабат тегәмен.

      Чукыныплар китсен шәхес, иҗат,

      Уймак чокырына сыйган дан! —

      Мондый чакта куеныңа сеңеп

      Җуеласы килә дөньядан.

      Һәр яңа көн – яңа сугыш кыры,

      Яңа көрәш.

      Азмы көрәштем?!

      Хәзер аңлыйм: гомер буе булган

      Тик җил тегермәне —

      Көндәшем.

      Үз галәмен корып,

      Нигездән үк

      Ялгышуын күргәч, соң гына,

      Гаҗәпмени – үгез егар егет

      Кузый кадәр кызга сыгына.

      Мондый чакта кәеф – челпәрәмә,

      Күңел – китек, хәлләр – чамалы.

      Кул тидерсәң, авыртуым кимер,

      Тының өрсәң, җаным ямалыр.

      Кашларымны сыйпа,

      Үп чигәмнән.

      Язылмаган күпме җыр тулы

      Йөрәгемдә – ертык…

      Әмма беләм:

      Тибәр чакта әле ертылыр!

      Без батырып тегәрмен яңадан,

      Җәрәхәте ятсын кырык буй, —

      Мине берни куркытмый…

      Син барда

      Икеләтә берни куркытмый!

      И ыруым!

      Күпме гомер менә

      Ерак тарихыңа үрелеп,

      Нәсел

Скачать книгу